Chin’s father, Feng Yang, exposes the Sonajo family’s darkest secrets
Tahimik ang hapon sa isang private lounge sa Maynila. Pero ang katahimikang iyon ay tila bagyong nagkukubli sa manipis na ulap ng sosyal na anyo.
Nasa loob si Filemon Sonajo, may hawak na brandy, nakaupo sa mamahaling silya na tila trono ng isang hari sa sarili niyang kaharian. Sa tapat niya, hindi opisyal, hindi negosyante, kundi isang lalaking tahimik pero may tikas—Feng Yang.
Matagal na walang nagsalita. Hanggang sa ang ama ni Chin ang unang nagsalita, mahinahon pero matalim:
“Hindi ako pumunta rito para makipagbati.”
Nag-angat ng kilay si Filemon. “At anong karapatan mo—”
“Karapatan ko bilang ama ng batang sinunog ng pangalan niyo. At bilang lalaking ayaw mamatay nang may utang sa anak niya.”
Napabuntong-hininga si Filemon, ngunit hindi siya tumingin nang diretso kay Feng. Umiwas. Umiiwas sa tingin ng lalaking alam niyang hindi kayang bilugin ng yaman.
“Wala kang alam sa mundo namin,” saad ni Filemon. “Kung ano ang ginawa namin, ginawa namin para protektahan ang pangalan, ang negosyo—”
“Ang reputasyon?” putol ni Feng. “Ang reputasyon ng isang pamilyang may itinatagong krimen?”
Tahimik. Pero ang mga salitang iyon ay tila bomba sa hangin.
“Alam ko ang ginawa mo kay Diveena. Alam ko kung paanong ginamit mo ang negosyo para ipatanggal siya sa ospital na iyon. Alam ko ang ilegal mong transaksyon sa ilalim ng Sonajo Enterprises. At alam ko rin kung paano mo tinakot si Chin—para lang umalis sa buhay ng anak mo.”
Napatingin si Filemon kay Feng, ngayon ay kita na ang tensyon sa mga mata niya.
“Hindi mo mapapatunayan ‘yan,” matigas na sagot niya.
Ngunit ngumiti si Feng. Hindi galit, kundi may katiyakan.
“May kopya ako ng voice recording mula sa dating chief nurse. May lumang email chain kung paanong ginamit mo ang impluwensya mo para ipatigil ang scholarship ni Diveena. May kontrata kang pinalagdaan sa dating accounting head ng Sonajo para mailipat ang ilang milyon patungo sa personal offshore account mo—under the alias F.Mendoza.”
Nanginginig ang baso ni Filemon. Hindi dahil sa takot… kundi dahil alam niyang tapos na ang laro.
“Hindi ako pupunta sa media,” dagdag ni Feng. “Hindi ako tulad mo. Pero may isa akong hiling.”
Nagkatinginan silang dalawa. Isa, puno ng kayabangan na pilit pinipigil ang takot. Ang isa, puno ng tahimik na poot na hindi kailanman nabulag ng kapangyarihan.
“Bitawan mo si Mondie. Hayaan mo siyang mabuhay nang hindi hawak ng pangalan mo. Huwag mo na siyang pilitin na kalimutan si Chin. Dahil kung hindi mo ‘yon kaya, ako mismo ang babangga sa buong imperyo mo.”
“Hindi mo ako matatakot, Yang,” sagot ni Filemon.
“Hindi ko kailangang manakot,” sagot ni Feng, “Dahil takot ka na—hindi sa akin, kundi sa pagkasira ng sarili mong pangalan.”
Umangat si Feng mula sa pagkakaupo. Tumayo na parang heneral na natapos na ang giyera. Ngunit bago siya lumakad paalis, muling nagsalita:
“Ang anak ko… ay hindi babae lang. Isa siyang taong pinili mong yurakan. Pero huwag mong kalilimutan—may ama siyang mas handang mamatay kaysa pabayaang malimutan ang totoo.”
Sa paglalakad palabas ni Feng, naiwan si Filemon na mag-isa, hawak ang brandy na ngayon ay hindi na nagbibigay-init kundi panlalamig.
Sa labas ng lounge, huminga nang malalim si Feng. Alam niyang hindi iyon ang katapusan. Ngunit iyon na ang simula ng pagbagsak.
Ng Sonajo.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc8KhoWRR19
Ng kasinungalingan.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡybsl4MBiN3
Ng kapangyarihang walang puso.
At para sa anak niyang si Chin, ito ang unang hakbang ng katarungan.
ns216.73.216.247da2
