8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUUTfKp3oR2
“Ang hindi ko sinabi… siya palang pinaka-nag-ingay sa puso ko.”
Umaga. Maaga pa. Tahimik ang ospital.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgg91oq8gyI
Hindi pa bumabalik si Chin. Iniwan siyang may ngiting pilit, habang si Mondie ay nanatili sa kama, nakatulala sa kisame.
Pero sa loob ng drawer sa tabi niya, may sekreto.
Isang maliit na notebook. Marumi na ang gilid. Gamit na gamit.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeyJLQma3CJ
Walang ibang nakakakita nun maliban sa kanya. Kahit ang nurse na malapit sa kanya, hindi pa ‘yun nahahawakan.
Bago pa siya magpanggap na hindi niya siya nakakikilala…
Bago pa siya ngumiti na parang estranghero…
Bago pa niya sabihing, “Sino ka nga ulit?”
Isinulat na niya lahat.
Unang Liham
“Chin,8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUjNDfwUG7I
Kung binabasa mo ‘to… baka nakita mo na ang notebook ko. At kung nakita mo na, siguro oras na rin para aminin ko sa sarili ko.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvO2BF0XrW2
Hindi ako nakalimot. Hindi kailanman.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSZ8xGZUHF7
Noong sinabi ng doktor na may posibilidad akong mawalan ng alaala, kinabahan ako—hindi dahil sa trabaho, hindi dahil sa buhay ko.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡitsqeG6RNf
Kinabahan ako dahil… baka mawala ka.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUxNJpzCwxp
At ayokong mawala ka.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcNyln6okFm
Kaya sinimulan kong isulat lahat.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfv7QnxIHO3
Araw-araw.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrW2bmvsSFM
Kasi kung sakaling makalimutan kita… gusto kong mahanap ulit ang daan pabalik sa’yo.”
Isinulat niya iyon limang araw matapos siyang i-confine.
At mula noon, hindi siya tumigil.
Ika-walong araw
“Ang weird. Pinuntahan mo ako ngayong araw. Hindi ka sigurado kung dapat kang pumasok. Kitang-kita ko ang takot sa mata mo.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiEJZlns7qF
Chin, gusto kong yakapin ka.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1YNKeXxlF2
Pero hindi ko ginawa.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6kua2IN9PI
Kasi hindi ko alam kung papayagan mo ‘ko.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6JIcNTaktv
Kasi kahit hindi ko pinapakita, naaalala ko pa rin kung paano kita sinaktan.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbmOdphCha8
At baka hindi pa sapat na gustuhin kong itama iyon.”
Sa bawat araw na lumipas, lalo siyang nababaliw sa ideya na hindi niya puwedeng ipakita ang totoo.
Na hindi niya nalimutan.
Na ang bawat halakhak ni Chin, bawat pag-iwas ng mata, bawat pilit na lakas… ay parang kutsilyong dahan-dahang lumulubog sa dibdib niya.
At hindi siya puwedeng magsalita.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZmn9fxQn20
Kasi baka layuan siya.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLWjvhIG7lp
Kasi baka hindi pa siya handang patawarin.
Ngayon, habang mag-isa siya, binubuklat niya ang notebook.
Hawak niya ang bolpen.
Nagsusulat ng panibagong liham.
Ika-labinglimang araw
“Chin,8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgoWDNCuEdq
Ang gulo mo.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx5mJcR6OLc
Ang ganda mo.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV1bwo1xThu
At ang hirap mong hindi mahalin.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ZUOi1l4xS
Hindi ko na alam kung anong mas mabigat: ‘yung hindi kita makausap ng totoo… o ‘yung araw-araw kong sinusubukan kalimutan ang sarili kong alaala.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMv4kGfJx42
Pero hindi ko kayang kalimutan ka.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQvVWqhXcmC
Chin, hindi ko kailanman nakalimutan.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU6FSsjNX3s
Pinili ko lang magkunwaring hindi ko alam, para bigyan ka ng panibagong simula.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmQJsxd5lND
Para kung sakaling piliin mo ulit ako… ‘yung ako ngayon, hindi ‘yung ako noon.”
Bumukas ang pinto.
Napalingon si Mondie.
Si Chin. May dalang lugaw at prutas. Suot ang maluwag na hoodie. Pagod ang mata pero may ngiti pa rin.
“Hi,” bati nito. “Okay ka lang?”
Tumango siya. Itinago ang notebook sa ilalim ng kumot.
“Okay lang,” sagot niya. “Salamat sa pagbalik.”
Umupo si Chin sa tabi niya. Tahimik silang dalawa.
Habang pinapakain siya ni Chin, lihim siyang ngumiti.
Dahil kahit hindi alam ng babae… araw-araw, isinusulat niya ito.
Ang pagmamahal.
Ang kasalanan.
Ang pangarap.
Ang pag-amin.
Na kung sakaling mawalan siya ng boses… may panulat siyang ipapasa sa kanya.
Bago siya matulog, binuksan niya ulit ang notebook.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS5yFbhMZEp
Nag-drawing siya ng maliit na puso.
At isinulat ang pinakamaikli pero pinakamalalim na sulat.
ns216.73.216.247da2“Chin,8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS9Vh14lLwa
Hindi ako nakalimot.8Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbN2FirDPKy
Pinili ko lang maghintay.”
