9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmyusS9ClJg
“Ang hindi ko sinabi… siya palang pinaka-nag-ingay sa puso ko.”
Umaga. Maaga pa. Tahimik ang ospital.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeYVUqciq8C
Hindi pa bumabalik si Chin. Iniwan siyang may ngiting pilit, habang si Mondie ay nanatili sa kama, nakatulala sa kisame.
Pero sa loob ng drawer sa tabi niya, may sekreto.
Isang maliit na notebook. Marumi na ang gilid. Gamit na gamit.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyTv8j0CYYE
Walang ibang nakakakita nun maliban sa kanya. Kahit ang nurse na malapit sa kanya, hindi pa ‘yun nahahawakan.
Bago pa siya magpanggap na hindi niya siya nakakikilala…
Bago pa siya ngumiti na parang estranghero…
Bago pa niya sabihing, “Sino ka nga ulit?”
Isinulat na niya lahat.
Unang Liham
“Chin,9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSzwEFIuDzU
Kung binabasa mo ‘to… baka nakita mo na ang notebook ko. At kung nakita mo na, siguro oras na rin para aminin ko sa sarili ko.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQGXU1okweB
Hindi ako nakalimot. Hindi kailanman.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbaVijFKGx1
Noong sinabi ng doktor na may posibilidad akong mawalan ng alaala, kinabahan ako—hindi dahil sa trabaho, hindi dahil sa buhay ko.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtkasSenkV0
Kinabahan ako dahil… baka mawala ka.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7fFHGqndcZ
At ayokong mawala ka.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡssORu8oaWz
Kaya sinimulan kong isulat lahat.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBfyHmleGmK
Araw-araw.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM97jocAluL
Kasi kung sakaling makalimutan kita… gusto kong mahanap ulit ang daan pabalik sa’yo.”
Isinulat niya iyon limang araw matapos siyang i-confine.
At mula noon, hindi siya tumigil.
Ika-walong araw
“Ang weird. Pinuntahan mo ako ngayong araw. Hindi ka sigurado kung dapat kang pumasok. Kitang-kita ko ang takot sa mata mo.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0a4KJbvn6M
Chin, gusto kong yakapin ka.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVx2OGPSMF1
Pero hindi ko ginawa.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6O7SkKSHvD
Kasi hindi ko alam kung papayagan mo ‘ko.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFea7oAJqbE
Kasi kahit hindi ko pinapakita, naaalala ko pa rin kung paano kita sinaktan.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxY8R4syJq8
At baka hindi pa sapat na gustuhin kong itama iyon.”
Sa bawat araw na lumipas, lalo siyang nababaliw sa ideya na hindi niya puwedeng ipakita ang totoo.
Na hindi niya nalimutan.
Na ang bawat halakhak ni Chin, bawat pag-iwas ng mata, bawat pilit na lakas… ay parang kutsilyong dahan-dahang lumulubog sa dibdib niya.
At hindi siya puwedeng magsalita.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrYFTVM2dX8
Kasi baka layuan siya.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3P4lib9Gjb
Kasi baka hindi pa siya handang patawarin.
Ngayon, habang mag-isa siya, binubuklat niya ang notebook.
Hawak niya ang bolpen.
Nagsusulat ng panibagong liham.
Ika-labinglimang araw
“Chin,9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlro4ETzHC1
Ang gulo mo.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSWlpXPLwXt
Ang ganda mo.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGfhzaE06ax
At ang hirap mong hindi mahalin.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡljNbPF0BpU
Hindi ko na alam kung anong mas mabigat: ‘yung hindi kita makausap ng totoo… o ‘yung araw-araw kong sinusubukan kalimutan ang sarili kong alaala.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZf5t8fiAEG
Pero hindi ko kayang kalimutan ka.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQm5Up8x7cZ
Chin, hindi ko kailanman nakalimutan.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMdNOezPKzb
Pinili ko lang magkunwaring hindi ko alam, para bigyan ka ng panibagong simula.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSocKZ4TW2U
Para kung sakaling piliin mo ulit ako… ‘yung ako ngayon, hindi ‘yung ako noon.”
Bumukas ang pinto.
Napalingon si Mondie.
Si Chin. May dalang lugaw at prutas. Suot ang maluwag na hoodie. Pagod ang mata pero may ngiti pa rin.
“Hi,” bati nito. “Okay ka lang?”
Tumango siya. Itinago ang notebook sa ilalim ng kumot.
“Okay lang,” sagot niya. “Salamat sa pagbalik.”
Umupo si Chin sa tabi niya. Tahimik silang dalawa.
Habang pinapakain siya ni Chin, lihim siyang ngumiti.
Dahil kahit hindi alam ng babae… araw-araw, isinusulat niya ito.
Ang pagmamahal.
Ang kasalanan.
Ang pangarap.
Ang pag-amin.
Na kung sakaling mawalan siya ng boses… may panulat siyang ipapasa sa kanya.
Bago siya matulog, binuksan niya ulit ang notebook.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk9ZPPYRHa5
Nag-drawing siya ng maliit na puso.
At isinulat ang pinakamaikli pero pinakamalalim na sulat.
ns216.73.216.250da2“Chin,9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPBrbEgYb7F
Hindi ako nakalimot.9Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj532pdXhBK
Pinili ko lang maghintay.”
