Kabanata 54: Mga Pangakong Hawak ng Bata
Tahimik na gabi. Dumidilim na ang langit, at naririnig ang huni ng mga kuliglig mula sa labas ng bintana.
Sa kwarto ni KC, nandoon silang apat na magkakapatid. Nakahiga sa sahig sina Angelique at KC, habang si Jae Ann ay nasa maliit na beanbag chair, buhat-buhat ang paborito niyang stuffed toy. Si baby Samantha ay natutulog sa kama, payapa.
"Alam mo kuya…" mahina pero matatag na sabi ni Angelique, habang nakatingin sa kisame. "Pag kinuha tayo ni Henry, lalayas tayo."
"Oo," sagot ni KC, marahan ang tono pero may paninindigan. "Uuwi tayo dito. Kahit anong mangyari."
Napalingon si Jae Ann sa kanila, takot sa mata. "Pero… baka hindi kayo makabalik kaagad. Baka sarado na ang gate. Baka hindi kayo marinig ni Papa."
Umiling si KC. "Hindi mo kami kilala, ate Jae. Hindi kami mawawala. Babalik kami dito kasi ito ang bahay namin."
"Hindi nyo naman kailangan lumayas," sabat ni Jae Ann, seryoso na ang tono. "Wala namang aalis sa bahay na ’to. Wala. Sabi ni Papa—nangako siya."
Tumahimik ang silid. Tanging ang mahina at regular na hininga ni baby Sam ang maririnig.
"Nangako siya kay Mama," dagdag ni Angelique, halos pabulong pero puno ng damdamin. "Na hindi tayo maghihiwahiwalay. Kaya kailangan niyang tuparin ‘yun.
"Kasi kung hindi…" bulong ni KC, "magagalit si Mama sa langit."
Tumango ang magkakapatid.
"At tayo…" sabi ni Jae Ann, "Tayo ang magiging tanod ng pangako ni Papa."
Naghawakan silang tatlo sa kamay. Walang luha ngayon. Hindi rin sila natatakot—dahil naniniwala silang hindi sila iiwan.
At sa kanilang murang edad, natutunan na nila ang ibig sabihin ng pamilya, tahanan, at paninindigan.
ns216.73.216.169da2
