Avoid
"Happy Valentine's day, Blairey!"
Chelzie's voice was like a cold ice splashed all over my face. Napabalikwas tuloy ng gising ang kaluluwa ko. I groaned and was about to cover my head with comforter nang hatakin niya 'yon at yakapin ako. She gave me a sweet morning peck in my cheek. Mas napasimangot ako.
"Wake up! Pinagluto ko si Zuriel ng lason sa baba." She guffawed and tapped the comforter covering my arm.
Bumangon siya at inayos ang magulong buhok. Kinusot ko ang mga mata ko at tumihaya.
"That ape can't cook," my voice was still husky.
"Kaya nga lason 'di ba?"
Inirapan ko siya at muling binalot ang leeg ng comforter. "Wala naman akong gagawin. Give me one more hour." Or the entire day, perhaps.
"Hoy, ano ka? Ampalaya? 'Wag mo sabihing magkukulong ka diyan maghapon! Bumangon ka!"
Nakipaghatakan na naman siya sa 'kin ng comforter. I whined under my breath. Ang aga-aga. Bakit ako ang ginugulo niya? She supposed to be with her fiancee! Kumain sa labas! Magpunta sa amusement park! Manood ng sine!
I scrunched my nose, bahagyang naupo sa kama at sinamaan siya ng tingin.
"'E anong gusto mong gawin ko, makipag-date?"
"Oh bakit hindi?"
I grimaced. "Nababaliw ka na ba?"
She seethe at ginulo nang malala ang buhok ko. "Ikaw ang baliw! Bruha ka!" I winced at the disgust and fixed my hair. "Bakit 'di ka pumuntang ospital? Dalawin mo si Levi! O kaya magsimba ka! I-date mo si Lord, baka sakaling i-grant na niya ang prayer mo at gisingin na ang fiancee mo!"
"Sira ka talaga..." Binagsak ko ang mga balikat ko sa headrest. "Hindi mo kasi naiintindihan. We already missed two Valentine's day in our relationship. Sa VC lang kami nag-date sa unang taon. The following year, busy siya. Tapos ngayon..." I pouted my lips into a moue.
Simula nang ma-engaged kami ni Levi, hindi na kami nagkaro'n ng maayos na celebration ng Valentine's day. O kahit anniversary man lang namin. Pangatlong taon na 'to 'pag nagkataon. We even planned to celebrate our anniversary sa June. Ang original na plano kasi talaga, uuwi ako ng March para sa graduation ni Bailey at babalik ng Seoul sa katapusan ng June. Kaso ngayon, 'di ko alam kung kailan magigising si Levi. I didn't have any plan to return to Seoul unless he's fully recovered. At kapag nagising siya, 'di ko alam kung gugustuhin ko pang umalis at iwan siya rito.
Wala na talagang nasunod sa mga plano ko.
"Blaire..." Umurong palapit sa akin si Chelzie. "I know your situation is hard. Pero may magagawa ka ba? 'Di ba wala naman? Ang sabi nga ng bunsong kapatid mo na akala mo philosopher sa dami ng alam, if you were stucked in an island and there seems to be no way out, quit screaming and build a sand castle instead. Minsan, walang ibang option kung 'di sabayan na lang ang problema. Kaysa magmukmok sa bagay na 'di mo naman kontrolado, live for the moment and make something positive out of it."
"Something positive out of it? Ano namang magagawang positibo ng kondisyon ni Levi?" Pinitik niya ang noo ko, agad akong napapikit. "Aray naman!"
Sadista talaga!
"Isang kilo't kalahating shunga ka rin, ano?"
"Bakit ba? 'E sa hindi ko nga alam ang gagawin!"
"Bukod sa magmukmok, ano pang alam mo?"
"Wala! Matulog! Gusto kong matulog!" Inirapan ko siya at bumalik sa pagkakahiga. Tumagilid ako at tinabunan ang ulo ko ng comforter. I even buried my ear with pillow para 'di siya marinig.
Kaso sadyang ginawa siguro ni Lord na matining ang boses niya para inisin ako.
"Blaire!" She groaned, hinatak-hatak na naman ang comforter. "Why not make full use of the time to spoil yourself? Like... catering your whims? Pumunta kang mall! I-date mo ang sarili mo!"
Then she started counting all the possible activities I could consider to survive the not-so-special day.
And being blessed with good luck, she succeeded in pulling me out of my bed. Siya na rin ang naghanda ng paligo at pamalit ko. Masakit pa ang ulo ko nang hatakin niya ako at kinulong sa CR. Wala naman akong choice. Naligo na lang ako at nagmistulang robot na nawalan na naman ng karapatang mag-decide para sa sarili.
True enough, Kuya had almost poisoned us sa mga niluto niya. Hindi ko alam kung bakit trying hard siyang magprito ng isda samantalang pare-pareho kaming takot sa mantika. Ang ending, walang gumalaw sa mga na-masaccre na tilapia. Kung 'di ba naman kasi siya bida-bida, si Manang Beth na sana ang pinagluto niya.
I refused to follow what Chelzie ordered me to do. Hindi talaga nila ako mapapagala sa mall nang mag-isa. Ayaw naman niyang samahan ako dahil may date sila ni Kuya. And Bailey... he had his own gimmick. Kasama raw ang mga kaibigan niya. Sus. If I know, si Hyacinth lang ang pepestehin niya.
"Dahil ayon sa bibliya... ang pag-ibig ay matiyaga at mabait. Ang pag-ibig ay hindi naiinggit. Ang pag-ibig ay hindi nagmamapuri o nagmamataas," pagsasalita ng pari.
Sa huli, sa simbahan din ako napadpad. I was initially planning to go straight to Levi kaso may nabasa akong post sa Facebook. Hindi lang naman daw para sa magkasintahan ang araw ng mga puso. If you can't get yourself an exciting date, spend the rest of the day with the Lord. Natamaan ako. Kaya bago ako bumisita kay Levi, nagpasya akong dumaan muna rito.
"Ito ay hindi nag-uugali ng 'di nararapat, hindi ito naghahangad ng sariling kapakinabangan, hindi madaling magalit at hindi nag-iisip ng masama. Hindi ito nagagalak sa kalikuan kun'di nagagalak sa katotohanan. Ang pag-ibig ay nagtatakip sa lahat ng bagay. Ito ay naniniwala sa lahat ng bagay, umaasa sa lahat ng bagay, nagbabata sa lahat ng bagay."
Sabi sa akin noon ni Mommy, love is the most powerful thing in the world. Naniniwala ako roon. Ang pag-ibig daw kasi ang buto na nagsisidlan ng lahat ng emosyon. Nakakaramdam ka ng galit, kasi nasasaktan ka. Nasasaktan ka, kasi mahal mo. Kapag mahal mo, may nakabuntot na selos. Masaya ka kasi... p'wedeng dahil nagagawa mo ang bagay na mahal mo? O marahil kasama mo ang taong mahal mo... Kinikilig ka kasi may mahal ka at ramdam mong mahal ka rin niya. At nalulungkot ka, dahil may mahal ka na hindi mo makuha. Naiinggit ka dahil mahal mo ang sarili mo at may bagay kang hindi maibigay sa puso mo.
Sa madaling salita, hangga't may nararamdaman ka, nagmamahal ka. Be it your love for others, or your love for yourself.
"Ang pag-ibig ay hindi nagwawakas. Kung mayroong paghahayag, ang mga ito ay lilipas. Kung may pagsasalita ng mga wika, sila ay titigil. Kung may kaalaman, ito ay lilipas."
Today's ceremony ended smoothly. Bago ko tuluyang lisanin ang simbahan, pinasadahan ko muna ng tingin ang buong paligid. For the last time. Bago ako tumuloy sa ospital.
At the most secluded part of my mind, I was slightly hoping to see him. And talk to him, of course. Ang sabi niya kasi, siya raw ang magpapagaan sa pakiramdam ko kapag nalulungkot ako. Lalo na kapag tungkol kay Levi at sa kondisyon nito. Promise nga raw 'yon, sabi niya. Pero ilang araw ko na siyang hindi nakikita. Wala rin siyang paramdam. The last time I saw him was when we went to Taguig.
Sa tuwing dadaan ako sa church, wala siya. Isang beses, pinatawag ko siya kay Evan. Kaso maging si Evan, 'di na rin bumalik. May isang sakristan lang na nagsabing busy raw sila. Hindi p'wedeng kausapin.
May mga times din noon na dumadaan siya sa bahay para bisitahin si Mang Diego. Kaso ngayon, kahit anino niya, wala. Margarette was unusually muted too. Dati, halos bukambibig niya sa mga kasambahay si Jehoram.
Ano kayang nangyari sa lalaking 'yon?
"Blaire!"
Para akong lantang bulaklak na nabuhayan nang marinig ang boses na 'yon. I turned my back to confirm my hunch at hindi nga ako nagkamali. Nagmamadaling bumaba ako sa tier at sinalubong si Aling Sienna.
"Aling Sienna!" My eyes beamed as I halted in front of her. "Nan'dito rin po pala kayo! 'Di tayo nagkita."
She nodded, malapad ang ngisi. "Hindi ako nakapagsimba. Dumaan lang ako para ibigay 'tong lunch ni Jehoram."
I was immediately took by surprise upon hearing what she have just said.
"Ni..." Bumaba ang tingin ko sa paper bag na hawak niya. "Jehoram?"
She nodded, hindi napansin ang pagkagitla ko. "Oo. Baka kasi hindi na naman kumain. Subsob na subsob sa trabaho 'yon nitong mga nakaraan."
"Talaga po? Akala ko..."
Akala ko, wala siya? I haven't seen him for almost a week. Iniisip kong baka nagpahinga muna siya sa pagseserbisyo. Tapos, nand'yan pala siya?
Bakit 'di ko siya nakikita?
Aling Sienna's expression seemed to start having a queer feeling over the situation. Nagsalubong ang mga kilay niya at humakbang ng isa palapit sa 'kin.
"Akala mo ano?"
"Akala ko... wala po siya diyan? 'Di ko na kasi siya nakikitang nagseserve."
She laughed, sounding relieved. "Imposible naman 'yon! Baka naman hindi mo lang naaabutan?"
Tumango ako, but still not satisfied. "Siguro nga po..."
"Tsaka... bihira na lang din kasi si Jehoram dito tuwing umaga. Nagpalit ata siya ng schedule. Dumami ang trabaho 'e."
"Talaga po? Mga anong oras?"
"Palagay ko... mga misa tuwing hapon na lang siya diyan. Mga alas kuwatro o ala sais. Mabait naman si Father Roland kaya ayos lang sa kaniya. May pasok kasi si Jehoram do'n sa... milk tea house ba 'yon?" Bumilog ang mga mata ko. "Oo ata. Doon siya sa umaga kaya 'di nakakapuntang simbahan."
"May trabaho na po si Jehoram?" I was surprised.
Alam ko namang marami siyang sideline. But upon recalling the conversation we had during the first meeting, hirap siyang mag-apply. Sa bakery nga, hirap daw siyang makapasok. I couldn't help but to be in awe.
"Hindi niya ba nabanggit sa 'yo?" I bit my lower lip and inclined my head down. Bakit naman niya sasabihin sa 'kin? "Tinanggap na ni Jehoram iyong offer sa kaniya ni Amelia. May kumare kasi siyang owner ng isang milktea house. Crew siya doon ngayon. Dapat nga, matagal na 'e. Nahihiya lang si Jehoram tsaka... masyado raw malayo. Ewan ko kung anong pumasok sa isip no'n at tinanggap bigla ang offer."
Tumango-tango ako, biglang napasip sa sinabi niya.
Sa isang milktea house? For sure, mas mataas ang salary do'n kaysa sa mga past sidelines niya. Good for him. I know he's been wanting to have a stable job noon pa man. Masaya ako para sa kaniya. Siguro nga, 'yon ang dahilan kung bakit madalas ko siyang hindi nakikita. I should stop overthinking. Bakit ko naman inisip na masama ang loob niya sa 'kin? We were happy before we part ways. Maayos kami no'n. Tsaka...
Walang rason para hindi kami maging okay.
"Happy Valentine's day, Love..."
Nilapag ko ang basket ng prutas sa ibabaw ng side table, matapos ay humigit ng upuan sa gilid ng kama ni Levi. Mabuti na lang, pinayagan ako ni Kuya. Alam kong nakipag-kuntyaba siya kay Ate Faye. Chelzie seemed clueless. Wala atang lovelife 'yon si Ate. Niyaya niyang lumabas si Madame Eliza ngayon, malaya tuloy akong bisitahin si Levi buong araw.
I gently grabbed Levi's hand and planted a soft peck at the back of his palm.
"Alam mo, kailangan mo na talagang gumising..." I smiled, touching his face.
Masyado nang maraming gumugulo sa isip ko. Para akong binobomba ng problema. Sabi ni Chelzie, ako lang naman daw ang nag-iisip nang sobra. Pati maliliit na bagay, pino-problema ko. Ewan ko ba. Sana mayroong button na makakapag-switch off sa utak natin. Kahit sandali lang. Nakakapagod din kasing mag-isip nang mag-isip. Lalo na 'ko. 'Di ko na alam kung ano ang tinutukoy nilang malalaki at maliliit na bagay. Kung ano ang deserve isipin at ano ang dapat ipagkibit na lang ng balikat. Basta para sa 'kin, kapag hindi pabor ang isang bagay sa gusto kong mangyari, problema kaagad 'yon.
You can't just tell me to stop overthinking and I will.
'Di naman gano'n kadali 'yon.
"Blaire?"
In double quick time, napalingon ako sa bagong dating. Nakasuot ng mabulaklaking midi dress si Tita Martha at puting high heels. Like the usual, stern ang mukha niya, naka-arko ang mga kilay kaya't madalas napagkakamalang maldita.
"Tita..."
"Buti naman napadalaw ka." Hindi man lang nakatakas sa pandinig ko ang tabang sa boses niya.
I gulped, hindi maganda ang pakiramdam sa timpla ng ekspresyon niya.
"Sabi niyo po... 'wag muna kasi..." I trailed.
"It's okay." Ngumiti siya, maging 'yon ay mapakla.
Humila siya ng upuan sa kabilang gilid ng kama— katapat ko. We were conquered by an ear-splitting silence for quite long. Pareho kaming nakatitig lang kay Levi, kap'wa tinakasan ng mga salita. Our last conversation was through a phone call. And based on how it went, mukhang magiging awkward ang atmosphere para sa 'min. Sinubukan kong umisip nang makabuluhang topic. Kaso, hindi nakatutulong ang bigat ng presensya niya. Mukhang mas focus pa ang isip ko sa kung pa'no kumilos nang tama.
"By the way, Blaire," she was the first one to break the silence. Good. Because I didn't have the belly to do otherwise. "I've been wanting to ask you this noon pa. Nawawala lang sa isip ko." Kinuha niya ang shoulder bag at may hinalungkat na kung ano.
Pinanood ko lamang siya habang pinaglalaruan ang mga daliri ko, hindi mahanap ang tamang salita para sa pandinig niya.
"May alam ka bang pinupuntahan ni Levi sa Sagada?"
My forehead formed pleats in between. "Sagada? Kailan po?"
"Mga..." She cocked her head, inaalala ang nasabing araw. "Last year? 'Di ko na masyadong matandaan 'e. But if I'm not mistaken, ilang buwan din siyang pabalik-balik doon."
Umiling ako. "Wala po siyang nababanggit sa 'kin."
Napaisip ako. Noong nakaraang taon, Levi was always out of reach. Madalas, naka-off ang phone. Last year was indeed one of the toughest. Pero hindi naman ako nag-usisa. Bukod sa busy rin ako, may tiwala naman ako sa kaniya. Palagi kasi siyang nag-a-update sa 'kin. Lalabas nga lang siya para magjogging, ipapaalam niya pa. Kahit hindi ako sumagot sa mga tawag niya, he will always leave me a message.
Pero itong tungkol sa pagpunta niya ng Sagada... wala akong alam.
"Hindi niyo po ba siya natanong?"
She shook her head. "I tried. Pero ang sabi niya lang sa 'kin, don't worry, Mom. I'm doing good. Puro gano'n lang."
I pursed my lips. "Sino pong... kasama niya?"
"Body guards. I tried to ask them, pero ang sabi nila, confidential daw. Ayaw ipasabi ni Levi. Hindi naman kasi ako ang sinusunod ng mga 'yon kaya 'yon." She shrugged. "Wala rin akong nagawa."
I've thought about it blow by blow. Lahat ng possibilities, inisip ko. Ano naman ang gagawin niya do'n? If I wasn't mistaken, that was 8-hour drive or beyond. Nakapag-shoot na noon ang Alta Luna sa Mountain Province, and the ride was exhausting. Tapos pabalik-balik siya roon?
Levi's always got an iron fist over his men. Kung may susundin man sila, si Levi lang. At kung talagang confidential nga, wala kaming mahihithit na impormasyon sa kanila. But why does it have to be confidential?
"Anyway, I tried to check his room last week. Ipapa-renovate ko sana. Then I saw this note, nakaipit sa laptop niya."
Agad kong tinanggap ang papel na nilahad niya. Binasa ko ang nakasulat— isang address.
"That's the exact address, I think. Wala akong nakuhang information sa laptop niya dahil may password. Pupuntahan ko dapat 'yan, kaso nagkaro'n ako ng urgent meeting. Hindi na ulit ako nakakuha ng ibang pagkakataon."
Tumango-tango ako. "Ako na po." I smiled sincerely at her. "Ako na lang po ang pupunta."
She smiled and nodded. "That's what I was about to ask you."
Kung anumang pinupuntahan niya sa Sagada, I wanted to figure it out by myself. Hindi secretive si Levi. Lalo na sa 'kin. At nakakapagduda ang bagay na 'to. Kahit si Tita Martha, walang idea kung ano.
It was nothing to worry about, sabi niya kay Tita. And he's doing good. Sana lang, gano'n nga. Malaki ang tiwala ko kay Levi. I hope, whatever the reason was, worthy 'yon para balik-balikan niya. Worthy enough para maglihim sa amin.
Kinuha ko ang phone ko sa bag, planong istorbohin si Chelzie sa date niya. I had to inform her ngayon pa lang na sa susunod niyang free day, ako ang kasama niya. Mahirap na, baka maunahan ni Kuya. Magkasama pa naman sila ngayon.
I was about to dial her number nang may maunang tumawag. Si Mang Diego. I excused myself kay Tita at sinagot ang tawag sa labas ng k'warto.
"Mang Diego—"
"Nasa St. Joseph ka, Ma'am?"
Kumunot ang noo ko. Natural nang baritono ang boses ni Mang Diego, pero mas mabigat ang dating ng pananalita niya ngayon. Uneasiness was evident. I was starting to wonder... and got nervous.
"Yes po, bakit?"
"Ma'am, p'wede po bang pakipuntahan sina Sienna? Nasa room 402 po sila—"
"Na naman?"
He took a deep sigh. "Opo. Inatake na naman daw ulit si Annie 'e. Sobrang nag-aalala na po ako, Ma'am. P'wede po bang paki-check sila? Papunta na po ako. Naipit lang sa traffic. Ayaw sagutin ni Sienna ang tawag ko 'e. Hindi na 'ko mapalagay," his voice was trembling.
I was biting my finger real hand, habang bumubuhos sa isip ang lahat ng dapat isipin. Mahina kong pinukpok ang noo ko at tumango, as if nakikita niya ako.
"Okay, okay, I will. Update na lang ho kita 'pag akyat ko."
Nasuspinde ang dapat na pagtawag ko kay Chelzie. Hindi na ako nakapagpaalam kay Tita Martha. Pagkababa ng tawag, tumakbo kaagad ako paakyat. Hindi ko na rin hinintay ang elevator. I took the stairs at mabilis na hinanap ang nabanggit na room number.
Nang marating ang tapat ng pinto, huminto ako at pinakalma ang sarili. I crouched my back and caught my breath. 'Di ko rin alam kung bakit ako nagmadali. Nadala malamang sa nanginginig na boses ni Mang Diego. Nang akmang hahawakan ko na ang doorknob, biglang bumukas ang pinto. Someone turned it from the other side.
Natigilan ako.
She was also looking at me, hindi kasing gulat ko ang ekspresyon. Maamo ang mukha niya, halatang mabait. I equalled her stares— no, hindi ko pala kaya. Nang maalala ang naging kasalanan sa kaniya, I immediately shifted my gaze away.
Kung 'di ako nagkakamali, Amelia ang pangalan niya. 'Yung matandang ginang sa parking lot. 'Yung pinag-isipan ko nang masama. 'Yung inakala kong sugar mommy then it turned out, malinis pala ang intensyon niya.
Gumilid ako para bigyang daan siya. Hindi siya nagsalita. Tumikhim lang siya at nilampasan ako. Hindi ko alam kung ba't ako kinakabahan. 'Di naman niya alam na may kasalanan ako sa kaniya. Tsaka... nagsorry na rin naman ako! Pinagdasal ko pa nga siya!
"Oh, Blaire!"
Gulat na mukha ni Aling Sienna ang bumungad sa 'kin. She was peeling a ponkan beside her daughter's bed. Annie's asleep, but seemed far better than Levi.
I smiled. "Nag-aalala po kasi si Mang Diego. He asked me na pumunta rito. 'Di raw po kayo sumasagot sa tawag."
She laughed, as if malaking joke lang ang nangyari. "Naiwan ko ang phone ko sa bahay. Nagmadali kasi ako 'e. Nakakatakot naman kasi 'tong si Annie."
I went closer to Annie's bed, sinuri ang kabuuan niya. "Ano po bang nangyari?"
May dextrose at oxygen na nakakabit sa katawan niya. Gumagalaw-galaw pa ang maliliit na daliri. But she looked fine. Natutulog lang nang mahimbing. I could even catch her smiling.
Aling Sienna made a face. Dala ang binalatang ponkan, she took a seat beside the bed. "Umalis lang ako sandali para maghatid ng pagkain kay Jehoram. 'Di ko naman alam na nagsipag-datingan pala ang mga pinsan niya sa bahay. Nakipaglaro nang nakipaglaro, ayan, hinika."
"Kumusta na raw po siya?"
She threw out a seed of ponkan from her mouth. "Okay na raw. 'Di niya naman na kailangang magtagal. Mga one week lang siguro."
I nodded, quite relieved. Hindi naman pala grabe ang nangyari. Mang Diego should soothe himself. Pero 'di ko naman siya masisisi. Aling Sienna wasn't answering his calls. He was probably thinking of the worst. And I was too. Kaya naman agad ko siyang tinawagan at pinakausap kay Aling Sienna.
I stayed inside Annie's room from some more minutes. Nagpaalam kasi si Aling Sienna, bibili lang daw ng makakain. Malaki itong k'warto ni Annie. Sa tulong malamang ng babaeng nakasalubong ko kanina. She's really closed to the family, I could say that. Talagang nakasuporta siya kila Annie sa mga ganitong pagkakataon. Their family was indeed blessed. They might not be as fortunate as the others when it comes to financial means, mas'werte naman sila sa mga taong nakapaligid sa kanila. And they truly deserved it. Mabubuti rin kasi silang mga tao.
Habang wala si Aling Sienna, nakigamit muna ako ng banyo. Pareho lang din ito sa CR sa k'warto ni Levi. Hindi nga lang tulad do'n, walang mga nakalagay na shampoo at sabon. Kay Levi kasi, gamit na gamit. Halos doon na nga tumira si Tita, kung 'di lang dahil sa trabaho niya.
I just took a quick glance of myself in the mirror bago pinihit ang doorknob.
"Jehoram! Pati ba naman ikaw, ang hirap din ma-contact!"
My eyes grew wider upon hearing his name. Agad kong tinulak ang pinto, leaving it ajar.
"Asan ka na ba? Alalang-alala ako rito sa kapatid mo! Umuwi ka na nga... Oo, ayos na siya, natutulog na. Ikaw? Anong oras ba ang uwi mo?" I heard the closing of the door outside. Si Aling Sienna 'yon, malamang. "Grabe namang trabaho 'yan! Baka pinagod mo na masyado ang sarili mo ha!"
Sandaling natahimik si Mang Diego. I could even hear Aling Sienna talking in a hush tone, mukhang gustong agawin ang telepono.
"Sandali nga! May itatanong daw ang anak mo! Jehoram, ano ba 'yon?"
I barely pulled the door to widen the space a bit. Mula sa loob ng banyo, pinagmasdan ko si Mang Diego. He was sitting comfortably on the couch, nakapatong ang kaliwang leg sa kanang thigh. Sa tabi niya ay si Aling Sienna, impatiently waiting for her turn.
"Si Ma'am Blaire?"
There felt like a massive foot kicking my chest strenuously. Kita kong nagkatinginan din si Aling Sienna at Mang Diego, parehong nagtataka.
"Oo, nandito siya. Bakit?"
Mas lalo kong diniin ang tainga ko sa siwang ng pinto, not even bothered about the few drops of sweat on my forehead.
"Ano?! Hindi ka makakapunta?!" Parehong napatuwid ng upo si Mang Diego at Aling Sienna. "Jehoram naman! Akala ko ba, tatapusin mo lang ang trabaho diyan? Tapos ngayon, hindi ka na pupunta? Hahanapin ka ng kapatid mo—"
"Jehoram!" Inagaw ni Aling Sienna ang cellphone sa asawa. "Umamin ka nga sa 'kin. Nakakahalata na ako ah! Iniiwasan mo ba si Blaire?"
Mang Diego's jaw dropped.
And I froze.
I never thought that a simple question could give a definite answer to my confusion.
I gave up eavesdropping to their conversation. Tuluyan ko nang isinara ang pinto at tumalikod. Napahawak ako sa neckline ng blouse ko. The temperature inside the comfort room was suffocating. O baka naman hindi. Hindi talaga ang init. Hindi iyon ang dahilan.
My heart heaved, tila paulit-ulit at walang awang kinukuyom ang puso ko sa loob ng malaking kamao.
I faced the mirror infront of me and there, I had an eye-contact with the most wretched woman I've ever seen.
Ramdam ko ang pagbukol ng kung ano sa lalamunan ko. Parang... ako ang nasasaktan para sa babaeng kaharap ko. Nakakaawa ang itsura niya. Her eyes were screaming billion unspoken words. Bahagyang nakauwang ang bibig. May mga butil ng pawis sa noo, halos pagdikit-dikitin ang maliliit na hibla ng buhok niya. Then for I-don't-know-reason, her eyes began to water. Doon ko gustong matawa. Bakit siya naiiyak? Wala namang rason para umiyak siya!
I hope I could hug her and tell her...
It's no big deal.
Pero hanggang sa pumatak ang mga luha niya, wala akong nagawa. Pinanood ko lang siya. Pati ako, nalilito. Hindi ko maintindihan kung bakit siya umiiyak. She seemed hurt, pero hindi naman dapat. She's been through worse experiences before. Sa pamilya niya, sa relasyon niya. Pero bakit ito lang... iniiyakan niya?
Ngumiti ako... ngumiti rin siya.
She didn't utter anything. Yet I think, alam ko na kung bakit.
She was wretched.
The woman in the mirror was disheartened.
Because the woman in the mirror was being avoided by the person she was looking for.
***
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6APZ0WaQG9
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3qdr3WbqVt
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwy32jLo83m
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSn2ibCCXSw
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpj7qcjqbBH
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcOWm6nyoNY
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0vLWUPOtfT
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgZp4azbaQk
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡocatCDJCbP
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYo9vqC5Svw
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV5pRyyfd2C
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEEWQfTvjVW
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWE5WqHD8Y6
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMVaT9trqKu
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCLDjXSlDOi
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4gYnRahp9q
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmqWpG8jbmO
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu7qA7h057J
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx48ibPcnYZ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIly5lHHJYo
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7nKCoQVl0b
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYUiIIhPsqR
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡflDPwNySpg
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3dAMRi6okK
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRmhbVxxxID
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsrZeHM71Wu
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlz10C0QPKU
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnThW2nyUEm
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ63puV8K4z3
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCnhcqzzYOa
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡli8bacBX2E
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxt5v64Us2t
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwcuxY5xcy4
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡw2pfb5DjtS
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3NWhA9fN8w
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7bl1Eyzyb2
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡStUF3whkxD
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡACLRl5AwYM
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbrCX8A5lZs
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuCb9XeruDI
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8RhUG4DOj6
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoznFsps5m1
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFpKTPAsebK
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIOG5IiRBYA
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlbebSdQN5M
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsyrDDeKHus
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnuF1qJmdlz
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKBP58RLenM
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqniGisCm96
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTejVY9kI7G
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxT49FuOKhM
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk5ZSKXYCgk
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeOWirfsNXf
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9s15wpWN9M
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkJM4hKR0pR
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjnviwkw06j
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwdIIyCFY5q
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8B6wp7oNfD
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDUBJwseHUN
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRxwilLpPbv
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7hj7lzTfhg
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMZDAffdUGF
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡulCjw4SdzG
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSHKzsdUDto
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb5sWhl1zfp
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUWbo7ZrFJJ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡedyhdP8hrE
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE9NVaPovmm
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkX9T8cQqh9
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ40bADW5Sj5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrt3l2geATl
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVKh2xWqY0r
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLvdv2kUHVd
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3E7lKLQdtC
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfmqFX9WYxi
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpsIRUn4Drt
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrODHjm0Qbl
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZvtibMjZCj
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUrTL3AY0V6
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkumeClIp0l
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1hhbGIXZzT
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8CcPRITklf
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWs7fdFvzr5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ25DqKEMegw
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ202JkOZLhl
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU16v05BagX
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlE3edPhnAV
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLWXeVYnWwR
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9JSBrzNVWQ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgP6MSG32bc
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdXfdHHCpnB
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡH7IRwW4PLM
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLxqjI96CVd
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKJP6rvYFp5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsfoPegKQf5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAjKRLbZyc0
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡapXMlhB2I2
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ65hSbFkc8D
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrA6UvFbT3S
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNYoNZviW4B
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF2SdDHdBAW
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVfnbfeeuXR
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUipJ1YN6An
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXdQFNy99JZ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4DHjO5BNp5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡw4Owx7VT9c
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKTjXfQHcLv
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLUrHlRKMlS
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIXHxsKxqOJ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo1p702PzU4
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM3fuD0lptx
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTBZuuWfvOc
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6tkBeoT68a
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaHgcP9Dmg8
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfhHKU9p9TX
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡju9lmqcxjJ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxNOm8cbVi4
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm9DcPdZzzr
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuokbM4kmkh
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcsmxp1YYSP
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyg2hi49UtD
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7MHUsathn5
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwdB9Oab5YF
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM8j6m1FXjF
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIA0pMaYsyq
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHeJfrM9QyC
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA05nbkP5rL
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgr9Mj5Uvxk
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKciocK0oAF
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEHwt191btO
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLqon9aApZZ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO6quCN5zs4
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIad3rpcqPE
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpPQAwpG0EB
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwQJu8TyWJS
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE382cKCPWU
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX7b6ODMW9b
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN5y6uZd7Fd
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzLTnqxC2aM
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡplC9IfxVeo
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnkGA0P2dWY
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmD2v2jREC9
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrqPpBCs60C
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAF2usUqPE7
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡensmpaeDNp
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2pOBBNxs47
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcPRMU8xaqC
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZUx3DguLHZ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiSsbgBOpHg
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1IE3Ly45dr
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtRbRfgAUQU
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAO4hqPOUgZ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQUANASbg68
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdJfDga3odB
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcvjnAvf0Ke
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡl8Fuk6UrsQ
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXUo95svxEg
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ23sUOiRyR
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPkYy2A7R0r
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxqHl0qb0YP
1 Corinthians 13:4-5 |432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYgE8Qv5E8p
432Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6g2paZhIjr
Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud, it does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs.
