Avoid
"Happy Valentine's day, Blairey!"
Chelzie's voice was like a cold ice splashed all over my face. Napabalikwas tuloy ng gising ang kaluluwa ko. I groaned and was about to cover my head with comforter nang hatakin niya 'yon at yakapin ako. She gave me a sweet morning peck in my cheek. Mas napasimangot ako.
"Wake up! Pinagluto ko si Zuriel ng lason sa baba." She guffawed and tapped the comforter covering my arm.
Bumangon siya at inayos ang magulong buhok. Kinusot ko ang mga mata ko at tumihaya.
"That ape can't cook," my voice was still husky.
"Kaya nga lason 'di ba?"
Inirapan ko siya at muling binalot ang leeg ng comforter. "Wala naman akong gagawin. Give me one more hour." Or the entire day, perhaps.
"Hoy, ano ka? Ampalaya? 'Wag mo sabihing magkukulong ka diyan maghapon! Bumangon ka!"
Nakipaghatakan na naman siya sa 'kin ng comforter. I whined under my breath. Ang aga-aga. Bakit ako ang ginugulo niya? She supposed to be with her fiancee! Kumain sa labas! Magpunta sa amusement park! Manood ng sine!
I scrunched my nose, bahagyang naupo sa kama at sinamaan siya ng tingin.
"'E anong gusto mong gawin ko, makipag-date?"
"Oh bakit hindi?"
I grimaced. "Nababaliw ka na ba?"
She seethe at ginulo nang malala ang buhok ko. "Ikaw ang baliw! Bruha ka!" I winced at the disgust and fixed my hair. "Bakit 'di ka pumuntang ospital? Dalawin mo si Levi! O kaya magsimba ka! I-date mo si Lord, baka sakaling i-grant na niya ang prayer mo at gisingin na ang fiancee mo!"
"Sira ka talaga..." Binagsak ko ang mga balikat ko sa headrest. "Hindi mo kasi naiintindihan. We already missed two Valentine's day in our relationship. Sa VC lang kami nag-date sa unang taon. The following year, busy siya. Tapos ngayon..." I pouted my lips into a moue.
Simula nang ma-engaged kami ni Levi, hindi na kami nagkaro'n ng maayos na celebration ng Valentine's day. O kahit anniversary man lang namin. Pangatlong taon na 'to 'pag nagkataon. We even planned to celebrate our anniversary sa June. Ang original na plano kasi talaga, uuwi ako ng March para sa graduation ni Bailey at babalik ng Seoul sa katapusan ng June. Kaso ngayon, 'di ko alam kung kailan magigising si Levi. I didn't have any plan to return to Seoul unless he's fully recovered. At kapag nagising siya, 'di ko alam kung gugustuhin ko pang umalis at iwan siya rito.
Wala na talagang nasunod sa mga plano ko.
"Blaire..." Umurong palapit sa akin si Chelzie. "I know your situation is hard. Pero may magagawa ka ba? 'Di ba wala naman? Ang sabi nga ng bunsong kapatid mo na akala mo philosopher sa dami ng alam, if you were stucked in an island and there seems to be no way out, quit screaming and build a sand castle instead. Minsan, walang ibang option kung 'di sabayan na lang ang problema. Kaysa magmukmok sa bagay na 'di mo naman kontrolado, live for the moment and make something positive out of it."
"Something positive out of it? Ano namang magagawang positibo ng kondisyon ni Levi?" Pinitik niya ang noo ko, agad akong napapikit. "Aray naman!"
Sadista talaga!
"Isang kilo't kalahating shunga ka rin, ano?"
"Bakit ba? 'E sa hindi ko nga alam ang gagawin!"
"Bukod sa magmukmok, ano pang alam mo?"
"Wala! Matulog! Gusto kong matulog!" Inirapan ko siya at bumalik sa pagkakahiga. Tumagilid ako at tinabunan ang ulo ko ng comforter. I even buried my ear with pillow para 'di siya marinig.
Kaso sadyang ginawa siguro ni Lord na matining ang boses niya para inisin ako.
"Blaire!" She groaned, hinatak-hatak na naman ang comforter. "Why not make full use of the time to spoil yourself? Like... catering your whims? Pumunta kang mall! I-date mo ang sarili mo!"
Then she started counting all the possible activities I could consider to survive the not-so-special day.
And being blessed with good luck, she succeeded in pulling me out of my bed. Siya na rin ang naghanda ng paligo at pamalit ko. Masakit pa ang ulo ko nang hatakin niya ako at kinulong sa CR. Wala naman akong choice. Naligo na lang ako at nagmistulang robot na nawalan na naman ng karapatang mag-decide para sa sarili.
True enough, Kuya had almost poisoned us sa mga niluto niya. Hindi ko alam kung bakit trying hard siyang magprito ng isda samantalang pare-pareho kaming takot sa mantika. Ang ending, walang gumalaw sa mga na-masaccre na tilapia. Kung 'di ba naman kasi siya bida-bida, si Manang Beth na sana ang pinagluto niya.
I refused to follow what Chelzie ordered me to do. Hindi talaga nila ako mapapagala sa mall nang mag-isa. Ayaw naman niyang samahan ako dahil may date sila ni Kuya. And Bailey... he had his own gimmick. Kasama raw ang mga kaibigan niya. Sus. If I know, si Hyacinth lang ang pepestehin niya.
"Dahil ayon sa bibliya... ang pag-ibig ay matiyaga at mabait. Ang pag-ibig ay hindi naiinggit. Ang pag-ibig ay hindi nagmamapuri o nagmamataas," pagsasalita ng pari.
Sa huli, sa simbahan din ako napadpad. I was initially planning to go straight to Levi kaso may nabasa akong post sa Facebook. Hindi lang naman daw para sa magkasintahan ang araw ng mga puso. If you can't get yourself an exciting date, spend the rest of the day with the Lord. Natamaan ako. Kaya bago ako bumisita kay Levi, nagpasya akong dumaan muna rito.
"Ito ay hindi nag-uugali ng 'di nararapat, hindi ito naghahangad ng sariling kapakinabangan, hindi madaling magalit at hindi nag-iisip ng masama. Hindi ito nagagalak sa kalikuan kun'di nagagalak sa katotohanan. Ang pag-ibig ay nagtatakip sa lahat ng bagay. Ito ay naniniwala sa lahat ng bagay, umaasa sa lahat ng bagay, nagbabata sa lahat ng bagay."
Sabi sa akin noon ni Mommy, love is the most powerful thing in the world. Naniniwala ako roon. Ang pag-ibig daw kasi ang buto na nagsisidlan ng lahat ng emosyon. Nakakaramdam ka ng galit, kasi nasasaktan ka. Nasasaktan ka, kasi mahal mo. Kapag mahal mo, may nakabuntot na selos. Masaya ka kasi... p'wedeng dahil nagagawa mo ang bagay na mahal mo? O marahil kasama mo ang taong mahal mo... Kinikilig ka kasi may mahal ka at ramdam mong mahal ka rin niya. At nalulungkot ka, dahil may mahal ka na hindi mo makuha. Naiinggit ka dahil mahal mo ang sarili mo at may bagay kang hindi maibigay sa puso mo.
Sa madaling salita, hangga't may nararamdaman ka, nagmamahal ka. Be it your love for others, or your love for yourself.
"Ang pag-ibig ay hindi nagwawakas. Kung mayroong paghahayag, ang mga ito ay lilipas. Kung may pagsasalita ng mga wika, sila ay titigil. Kung may kaalaman, ito ay lilipas."
Today's ceremony ended smoothly. Bago ko tuluyang lisanin ang simbahan, pinasadahan ko muna ng tingin ang buong paligid. For the last time. Bago ako tumuloy sa ospital.
At the most secluded part of my mind, I was slightly hoping to see him. And talk to him, of course. Ang sabi niya kasi, siya raw ang magpapagaan sa pakiramdam ko kapag nalulungkot ako. Lalo na kapag tungkol kay Levi at sa kondisyon nito. Promise nga raw 'yon, sabi niya. Pero ilang araw ko na siyang hindi nakikita. Wala rin siyang paramdam. The last time I saw him was when we went to Taguig.
Sa tuwing dadaan ako sa church, wala siya. Isang beses, pinatawag ko siya kay Evan. Kaso maging si Evan, 'di na rin bumalik. May isang sakristan lang na nagsabing busy raw sila. Hindi p'wedeng kausapin.
May mga times din noon na dumadaan siya sa bahay para bisitahin si Mang Diego. Kaso ngayon, kahit anino niya, wala. Margarette was unusually muted too. Dati, halos bukambibig niya sa mga kasambahay si Jehoram.
Ano kayang nangyari sa lalaking 'yon?
"Blaire!"
Para akong lantang bulaklak na nabuhayan nang marinig ang boses na 'yon. I turned my back to confirm my hunch at hindi nga ako nagkamali. Nagmamadaling bumaba ako sa tier at sinalubong si Aling Sienna.
"Aling Sienna!" My eyes beamed as I halted in front of her. "Nan'dito rin po pala kayo! 'Di tayo nagkita."
She nodded, malapad ang ngisi. "Hindi ako nakapagsimba. Dumaan lang ako para ibigay 'tong lunch ni Jehoram."
I was immediately took by surprise upon hearing what she have just said.
"Ni..." Bumaba ang tingin ko sa paper bag na hawak niya. "Jehoram?"
She nodded, hindi napansin ang pagkagitla ko. "Oo. Baka kasi hindi na naman kumain. Subsob na subsob sa trabaho 'yon nitong mga nakaraan."
"Talaga po? Akala ko..."
Akala ko, wala siya? I haven't seen him for almost a week. Iniisip kong baka nagpahinga muna siya sa pagseserbisyo. Tapos, nand'yan pala siya?
Bakit 'di ko siya nakikita?
Aling Sienna's expression seemed to start having a queer feeling over the situation. Nagsalubong ang mga kilay niya at humakbang ng isa palapit sa 'kin.
"Akala mo ano?"
"Akala ko... wala po siya diyan? 'Di ko na kasi siya nakikitang nagseserve."
She laughed, sounding relieved. "Imposible naman 'yon! Baka naman hindi mo lang naaabutan?"
Tumango ako, but still not satisfied. "Siguro nga po..."
"Tsaka... bihira na lang din kasi si Jehoram dito tuwing umaga. Nagpalit ata siya ng schedule. Dumami ang trabaho 'e."
"Talaga po? Mga anong oras?"
"Palagay ko... mga misa tuwing hapon na lang siya diyan. Mga alas kuwatro o ala sais. Mabait naman si Father Roland kaya ayos lang sa kaniya. May pasok kasi si Jehoram do'n sa... milk tea house ba 'yon?" Bumilog ang mga mata ko. "Oo ata. Doon siya sa umaga kaya 'di nakakapuntang simbahan."
"May trabaho na po si Jehoram?" I was surprised.
Alam ko namang marami siyang sideline. But upon recalling the conversation we had during the first meeting, hirap siyang mag-apply. Sa bakery nga, hirap daw siyang makapasok. I couldn't help but to be in awe.
"Hindi niya ba nabanggit sa 'yo?" I bit my lower lip and inclined my head down. Bakit naman niya sasabihin sa 'kin? "Tinanggap na ni Jehoram iyong offer sa kaniya ni Amelia. May kumare kasi siyang owner ng isang milktea house. Crew siya doon ngayon. Dapat nga, matagal na 'e. Nahihiya lang si Jehoram tsaka... masyado raw malayo. Ewan ko kung anong pumasok sa isip no'n at tinanggap bigla ang offer."
Tumango-tango ako, biglang napasip sa sinabi niya.
Sa isang milktea house? For sure, mas mataas ang salary do'n kaysa sa mga past sidelines niya. Good for him. I know he's been wanting to have a stable job noon pa man. Masaya ako para sa kaniya. Siguro nga, 'yon ang dahilan kung bakit madalas ko siyang hindi nakikita. I should stop overthinking. Bakit ko naman inisip na masama ang loob niya sa 'kin? We were happy before we part ways. Maayos kami no'n. Tsaka...
Walang rason para hindi kami maging okay.
"Happy Valentine's day, Love..."
Nilapag ko ang basket ng prutas sa ibabaw ng side table, matapos ay humigit ng upuan sa gilid ng kama ni Levi. Mabuti na lang, pinayagan ako ni Kuya. Alam kong nakipag-kuntyaba siya kay Ate Faye. Chelzie seemed clueless. Wala atang lovelife 'yon si Ate. Niyaya niyang lumabas si Madame Eliza ngayon, malaya tuloy akong bisitahin si Levi buong araw.
I gently grabbed Levi's hand and planted a soft peck at the back of his palm.
"Alam mo, kailangan mo na talagang gumising..." I smiled, touching his face.
Masyado nang maraming gumugulo sa isip ko. Para akong binobomba ng problema. Sabi ni Chelzie, ako lang naman daw ang nag-iisip nang sobra. Pati maliliit na bagay, pino-problema ko. Ewan ko ba. Sana mayroong button na makakapag-switch off sa utak natin. Kahit sandali lang. Nakakapagod din kasing mag-isip nang mag-isip. Lalo na 'ko. 'Di ko na alam kung ano ang tinutukoy nilang malalaki at maliliit na bagay. Kung ano ang deserve isipin at ano ang dapat ipagkibit na lang ng balikat. Basta para sa 'kin, kapag hindi pabor ang isang bagay sa gusto kong mangyari, problema kaagad 'yon.
You can't just tell me to stop overthinking and I will.
'Di naman gano'n kadali 'yon.
"Blaire?"
In double quick time, napalingon ako sa bagong dating. Nakasuot ng mabulaklaking midi dress si Tita Martha at puting high heels. Like the usual, stern ang mukha niya, naka-arko ang mga kilay kaya't madalas napagkakamalang maldita.
"Tita..."
"Buti naman napadalaw ka." Hindi man lang nakatakas sa pandinig ko ang tabang sa boses niya.
I gulped, hindi maganda ang pakiramdam sa timpla ng ekspresyon niya.
"Sabi niyo po... 'wag muna kasi..." I trailed.
"It's okay." Ngumiti siya, maging 'yon ay mapakla.
Humila siya ng upuan sa kabilang gilid ng kama— katapat ko. We were conquered by an ear-splitting silence for quite long. Pareho kaming nakatitig lang kay Levi, kap'wa tinakasan ng mga salita. Our last conversation was through a phone call. And based on how it went, mukhang magiging awkward ang atmosphere para sa 'min. Sinubukan kong umisip nang makabuluhang topic. Kaso, hindi nakatutulong ang bigat ng presensya niya. Mukhang mas focus pa ang isip ko sa kung pa'no kumilos nang tama.
"By the way, Blaire," she was the first one to break the silence. Good. Because I didn't have the belly to do otherwise. "I've been wanting to ask you this noon pa. Nawawala lang sa isip ko." Kinuha niya ang shoulder bag at may hinalungkat na kung ano.
Pinanood ko lamang siya habang pinaglalaruan ang mga daliri ko, hindi mahanap ang tamang salita para sa pandinig niya.
"May alam ka bang pinupuntahan ni Levi sa Sagada?"
My forehead formed pleats in between. "Sagada? Kailan po?"
"Mga..." She cocked her head, inaalala ang nasabing araw. "Last year? 'Di ko na masyadong matandaan 'e. But if I'm not mistaken, ilang buwan din siyang pabalik-balik doon."
Umiling ako. "Wala po siyang nababanggit sa 'kin."
Napaisip ako. Noong nakaraang taon, Levi was always out of reach. Madalas, naka-off ang phone. Last year was indeed one of the toughest. Pero hindi naman ako nag-usisa. Bukod sa busy rin ako, may tiwala naman ako sa kaniya. Palagi kasi siyang nag-a-update sa 'kin. Lalabas nga lang siya para magjogging, ipapaalam niya pa. Kahit hindi ako sumagot sa mga tawag niya, he will always leave me a message.
Pero itong tungkol sa pagpunta niya ng Sagada... wala akong alam.
"Hindi niyo po ba siya natanong?"
She shook her head. "I tried. Pero ang sabi niya lang sa 'kin, don't worry, Mom. I'm doing good. Puro gano'n lang."
I pursed my lips. "Sino pong... kasama niya?"
"Body guards. I tried to ask them, pero ang sabi nila, confidential daw. Ayaw ipasabi ni Levi. Hindi naman kasi ako ang sinusunod ng mga 'yon kaya 'yon." She shrugged. "Wala rin akong nagawa."
I've thought about it blow by blow. Lahat ng possibilities, inisip ko. Ano naman ang gagawin niya do'n? If I wasn't mistaken, that was 8-hour drive or beyond. Nakapag-shoot na noon ang Alta Luna sa Mountain Province, and the ride was exhausting. Tapos pabalik-balik siya roon?
Levi's always got an iron fist over his men. Kung may susundin man sila, si Levi lang. At kung talagang confidential nga, wala kaming mahihithit na impormasyon sa kanila. But why does it have to be confidential?
"Anyway, I tried to check his room last week. Ipapa-renovate ko sana. Then I saw this note, nakaipit sa laptop niya."
Agad kong tinanggap ang papel na nilahad niya. Binasa ko ang nakasulat— isang address.
"That's the exact address, I think. Wala akong nakuhang information sa laptop niya dahil may password. Pupuntahan ko dapat 'yan, kaso nagkaro'n ako ng urgent meeting. Hindi na ulit ako nakakuha ng ibang pagkakataon."
Tumango-tango ako. "Ako na po." I smiled sincerely at her. "Ako na lang po ang pupunta."
She smiled and nodded. "That's what I was about to ask you."
Kung anumang pinupuntahan niya sa Sagada, I wanted to figure it out by myself. Hindi secretive si Levi. Lalo na sa 'kin. At nakakapagduda ang bagay na 'to. Kahit si Tita Martha, walang idea kung ano.
It was nothing to worry about, sabi niya kay Tita. And he's doing good. Sana lang, gano'n nga. Malaki ang tiwala ko kay Levi. I hope, whatever the reason was, worthy 'yon para balik-balikan niya. Worthy enough para maglihim sa amin.
Kinuha ko ang phone ko sa bag, planong istorbohin si Chelzie sa date niya. I had to inform her ngayon pa lang na sa susunod niyang free day, ako ang kasama niya. Mahirap na, baka maunahan ni Kuya. Magkasama pa naman sila ngayon.
I was about to dial her number nang may maunang tumawag. Si Mang Diego. I excused myself kay Tita at sinagot ang tawag sa labas ng k'warto.
"Mang Diego—"
"Nasa St. Joseph ka, Ma'am?"
Kumunot ang noo ko. Natural nang baritono ang boses ni Mang Diego, pero mas mabigat ang dating ng pananalita niya ngayon. Uneasiness was evident. I was starting to wonder... and got nervous.
"Yes po, bakit?"
"Ma'am, p'wede po bang pakipuntahan sina Sienna? Nasa room 402 po sila—"
"Na naman?"
He took a deep sigh. "Opo. Inatake na naman daw ulit si Annie 'e. Sobrang nag-aalala na po ako, Ma'am. P'wede po bang paki-check sila? Papunta na po ako. Naipit lang sa traffic. Ayaw sagutin ni Sienna ang tawag ko 'e. Hindi na 'ko mapalagay," his voice was trembling.
I was biting my finger real hand, habang bumubuhos sa isip ang lahat ng dapat isipin. Mahina kong pinukpok ang noo ko at tumango, as if nakikita niya ako.
"Okay, okay, I will. Update na lang ho kita 'pag akyat ko."
Nasuspinde ang dapat na pagtawag ko kay Chelzie. Hindi na ako nakapagpaalam kay Tita Martha. Pagkababa ng tawag, tumakbo kaagad ako paakyat. Hindi ko na rin hinintay ang elevator. I took the stairs at mabilis na hinanap ang nabanggit na room number.
Nang marating ang tapat ng pinto, huminto ako at pinakalma ang sarili. I crouched my back and caught my breath. 'Di ko rin alam kung bakit ako nagmadali. Nadala malamang sa nanginginig na boses ni Mang Diego. Nang akmang hahawakan ko na ang doorknob, biglang bumukas ang pinto. Someone turned it from the other side.
Natigilan ako.
She was also looking at me, hindi kasing gulat ko ang ekspresyon. Maamo ang mukha niya, halatang mabait. I equalled her stares— no, hindi ko pala kaya. Nang maalala ang naging kasalanan sa kaniya, I immediately shifted my gaze away.
Kung 'di ako nagkakamali, Amelia ang pangalan niya. 'Yung matandang ginang sa parking lot. 'Yung pinag-isipan ko nang masama. 'Yung inakala kong sugar mommy then it turned out, malinis pala ang intensyon niya.
Gumilid ako para bigyang daan siya. Hindi siya nagsalita. Tumikhim lang siya at nilampasan ako. Hindi ko alam kung ba't ako kinakabahan. 'Di naman niya alam na may kasalanan ako sa kaniya. Tsaka... nagsorry na rin naman ako! Pinagdasal ko pa nga siya!
"Oh, Blaire!"
Gulat na mukha ni Aling Sienna ang bumungad sa 'kin. She was peeling a ponkan beside her daughter's bed. Annie's asleep, but seemed far better than Levi.
I smiled. "Nag-aalala po kasi si Mang Diego. He asked me na pumunta rito. 'Di raw po kayo sumasagot sa tawag."
She laughed, as if malaking joke lang ang nangyari. "Naiwan ko ang phone ko sa bahay. Nagmadali kasi ako 'e. Nakakatakot naman kasi 'tong si Annie."
I went closer to Annie's bed, sinuri ang kabuuan niya. "Ano po bang nangyari?"
May dextrose at oxygen na nakakabit sa katawan niya. Gumagalaw-galaw pa ang maliliit na daliri. But she looked fine. Natutulog lang nang mahimbing. I could even catch her smiling.
Aling Sienna made a face. Dala ang binalatang ponkan, she took a seat beside the bed. "Umalis lang ako sandali para maghatid ng pagkain kay Jehoram. 'Di ko naman alam na nagsipag-datingan pala ang mga pinsan niya sa bahay. Nakipaglaro nang nakipaglaro, ayan, hinika."
"Kumusta na raw po siya?"
She threw out a seed of ponkan from her mouth. "Okay na raw. 'Di niya naman na kailangang magtagal. Mga one week lang siguro."
I nodded, quite relieved. Hindi naman pala grabe ang nangyari. Mang Diego should soothe himself. Pero 'di ko naman siya masisisi. Aling Sienna wasn't answering his calls. He was probably thinking of the worst. And I was too. Kaya naman agad ko siyang tinawagan at pinakausap kay Aling Sienna.
I stayed inside Annie's room from some more minutes. Nagpaalam kasi si Aling Sienna, bibili lang daw ng makakain. Malaki itong k'warto ni Annie. Sa tulong malamang ng babaeng nakasalubong ko kanina. She's really closed to the family, I could say that. Talagang nakasuporta siya kila Annie sa mga ganitong pagkakataon. Their family was indeed blessed. They might not be as fortunate as the others when it comes to financial means, mas'werte naman sila sa mga taong nakapaligid sa kanila. And they truly deserved it. Mabubuti rin kasi silang mga tao.
Habang wala si Aling Sienna, nakigamit muna ako ng banyo. Pareho lang din ito sa CR sa k'warto ni Levi. Hindi nga lang tulad do'n, walang mga nakalagay na shampoo at sabon. Kay Levi kasi, gamit na gamit. Halos doon na nga tumira si Tita, kung 'di lang dahil sa trabaho niya.
I just took a quick glance of myself in the mirror bago pinihit ang doorknob.
"Jehoram! Pati ba naman ikaw, ang hirap din ma-contact!"
My eyes grew wider upon hearing his name. Agad kong tinulak ang pinto, leaving it ajar.
"Asan ka na ba? Alalang-alala ako rito sa kapatid mo! Umuwi ka na nga... Oo, ayos na siya, natutulog na. Ikaw? Anong oras ba ang uwi mo?" I heard the closing of the door outside. Si Aling Sienna 'yon, malamang. "Grabe namang trabaho 'yan! Baka pinagod mo na masyado ang sarili mo ha!"
Sandaling natahimik si Mang Diego. I could even hear Aling Sienna talking in a hush tone, mukhang gustong agawin ang telepono.
"Sandali nga! May itatanong daw ang anak mo! Jehoram, ano ba 'yon?"
I barely pulled the door to widen the space a bit. Mula sa loob ng banyo, pinagmasdan ko si Mang Diego. He was sitting comfortably on the couch, nakapatong ang kaliwang leg sa kanang thigh. Sa tabi niya ay si Aling Sienna, impatiently waiting for her turn.
"Si Ma'am Blaire?"
There felt like a massive foot kicking my chest strenuously. Kita kong nagkatinginan din si Aling Sienna at Mang Diego, parehong nagtataka.
"Oo, nandito siya. Bakit?"
Mas lalo kong diniin ang tainga ko sa siwang ng pinto, not even bothered about the few drops of sweat on my forehead.
"Ano?! Hindi ka makakapunta?!" Parehong napatuwid ng upo si Mang Diego at Aling Sienna. "Jehoram naman! Akala ko ba, tatapusin mo lang ang trabaho diyan? Tapos ngayon, hindi ka na pupunta? Hahanapin ka ng kapatid mo—"
"Jehoram!" Inagaw ni Aling Sienna ang cellphone sa asawa. "Umamin ka nga sa 'kin. Nakakahalata na ako ah! Iniiwasan mo ba si Blaire?"
Mang Diego's jaw dropped.
And I froze.
I never thought that a simple question could give a definite answer to my confusion.
I gave up eavesdropping to their conversation. Tuluyan ko nang isinara ang pinto at tumalikod. Napahawak ako sa neckline ng blouse ko. The temperature inside the comfort room was suffocating. O baka naman hindi. Hindi talaga ang init. Hindi iyon ang dahilan.
My heart heaved, tila paulit-ulit at walang awang kinukuyom ang puso ko sa loob ng malaking kamao.
I faced the mirror infront of me and there, I had an eye-contact with the most wretched woman I've ever seen.
Ramdam ko ang pagbukol ng kung ano sa lalamunan ko. Parang... ako ang nasasaktan para sa babaeng kaharap ko. Nakakaawa ang itsura niya. Her eyes were screaming billion unspoken words. Bahagyang nakauwang ang bibig. May mga butil ng pawis sa noo, halos pagdikit-dikitin ang maliliit na hibla ng buhok niya. Then for I-don't-know-reason, her eyes began to water. Doon ko gustong matawa. Bakit siya naiiyak? Wala namang rason para umiyak siya!
I hope I could hug her and tell her...
It's no big deal.
Pero hanggang sa pumatak ang mga luha niya, wala akong nagawa. Pinanood ko lang siya. Pati ako, nalilito. Hindi ko maintindihan kung bakit siya umiiyak. She seemed hurt, pero hindi naman dapat. She's been through worse experiences before. Sa pamilya niya, sa relasyon niya. Pero bakit ito lang... iniiyakan niya?
Ngumiti ako... ngumiti rin siya.
She didn't utter anything. Yet I think, alam ko na kung bakit.
She was wretched.
The woman in the mirror was disheartened.
Because the woman in the mirror was being avoided by the person she was looking for.
***
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPQBYanRqe4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYwqQsNniU6
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRcOdWWG3O6
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ5QOV6Qg4T
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCVTYOF09wk
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXLeyfneorG
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNXapWYJNxv
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNEh3nbNlMu
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIDF3FTV7DS
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNjdYJWhiFy
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOifEzGcaWc
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaPV8pyC55a
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs9RY7QHNls
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy0ZyVMEMR4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOxHiJX86yO
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNv9N3GKUWo
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡe23Aj9vWTc
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeULuSSSm1L
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkuJAiCMrrc
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ6KHSvw5Ou
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLRHtCdNpCo
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTo4iL0fUlB
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpEt7nlwI8v
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm7LxU6cq6s
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxshyjWFiy5
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcYPmOWffI2
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnCTsBKaeJS
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg70y9pUXpF
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzjxgjP9tTX
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIwpnkIOXVL
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡorSol0xjXz
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpKkX7wQW1a
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk9gdj2KTQ7
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUoeFP43zHK
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7lLnwBWu1V
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7WSRQN9OvA
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0iVGNwtO8H
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFVLaf5L2YJ
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkyX5EL7dv4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhVzvkFRN4Q
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWHmHzSYIcI
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3fQNkD6Al9
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSzOtZgsLn4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNQ27PZ98Uy
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu70LnbZcVP
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8lGkoN2C0c
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfNNU2FMxL2
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoG7VmkfvqA
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6yHAiwPgQH
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxD5yocmm0Y
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI0Fk5mKb48
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAB3m4D7Lfk
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNR9APpbip2
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMOE0DbhUkx
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZnYYyVdiwx
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxPxK9ItNXc
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHgKgZl8syC
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFCLCoNL8Pu
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqup9W0HEMk
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrKU21djlJt
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcloTh0H74T
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSnp67Wckow
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgMPXJND9VV
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlslue64097
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxMyrwx8JpI
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡujzUWbr7WC
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFmnCrRbXA6
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1QbpP92wvT
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUX7bUUuZsp
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSN3W0sdrvq
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG5R1hgSC7m
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJRwPv1Yhzd
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFYMPJW2MHN
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNOwleGApnP
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡubYqfNXibS
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSmPFSgLOu0
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMi5dILx0A1
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvTcZZr5uX8
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyFPUXPmlsO
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqZzvvtEBC4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡET1c3QV8cA
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIoz88VOhyf
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg7Oakui7E7
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNSozhk9Twy
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWy5CehJgzx
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdyJUrQlLRs
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡL75y8F4eUy
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAPrMBaPZD8
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeckQ4lsRcN
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDVPdBHmHrV
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG1WK5zdzzx
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7NAdw5aQ0N
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtJLB1Y1xYG
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNDfDscly0o
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡosJJKg05UE
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDNEHacfFWG
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTcqnjvuQ60
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTFFJJTrsUV
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDTY3Uh7Fdr
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡblRvEGhyL5
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡocQiwLjcCd
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLUb8sRtp3h
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSwgQ1NVgnh
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT8CuNkeSm5
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡq6kQblbNmY
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7X82q9r4Uw
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTNxZmiXQWw
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSmewOt0k6X
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrfXfDC9COd
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3we6zkOM2h
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6QgFQcwiO2
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbkCOQtjce6
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi0fjeCwegy
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡknOnDz79zh
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrN3s4lSn4N
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJz4ORh3giD
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyDv4s9Ce2u
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGG50BYlv1H
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCqzBiDi9D9
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNvhDe59ppQ
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDiV7nnaakf
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp3nPa4WsAl
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbqxGAKUMxp
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrWU0HSl7JV
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMWliIw9Xgo
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNOx7qxlhm5
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0jl7WriVBX
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9sgFg2tTDV
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPGtDQAcs6W
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC5cnpSoySI
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxoYmWgHdwq
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxLA5sBdVWl
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVOyYspjxZ2
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0l7hE9I61y
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIQSR6qpp1D
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD1x2xxZteh
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3wvTQ8blYb
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgUEBCaH2tn
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGaaSD0irJ3
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5j3aGFugaz
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBA9oHbqvBA
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFtAvi6GY87
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOlujnNh3x8
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbfYGEtOhr1
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaLZHYjXNT4
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ88DBRitF50
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFBupRX2DQC
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFNVKhlvLi3
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb2ufl6fdvQ
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9hMeheBRzJ
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡelepCkoV4e
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtSJxxSNPvY
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjXifMndSQA
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtXcsASSkFD
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡonAXR5queG
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCqH9117aKd
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE3MFOEDytk
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ12eggkNsUx
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSzhdLgglpH
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdkTYhY68V5
1 Corinthians 13:4-5 |429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRkvzXi66xY
429Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEpKCjmUZQf
Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud, it does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs.
