Sweet little moment
"Humayo kayo sa kapayapaan upang mahalin at paglingkuran ang Panginoon."
"Salamat sa Diyos!" Tinugtog ng choir ang solemneng awit sa paghayo, kasabay ng paglisan ng marami.
Nakasanayan ko nang um-attend ng misa tuwing Linggo. May mga pagkakataon na kasama ko si Chelzie, minsan si Margarette, pero madalas ay mag-isa ako. But this day is otherwise different. Si Annie at Aling Sienna ang kasama ko, nakasalubong ko sila kanina sa porch.
Himbes na lumabas ay na-stuck ako sa loob ng simbahan. Pa'no ba naman kasi, himbes na sumama sa mga kap'wa sakristan niya, nanggulo sa amin si Jehoram. Wala tuloy akong choice kung 'di sanggain lahat ng pambu-b'wisit niya sa umaga.
"Good morning!" He even had the audacity to pinch the tip of my nose!
Sa inis, marahas kong pinalis ang kamay niya at sinamaan siya ng tingin.
"Ano ba!"
He guffawed. "Kakatapos mo lang magsimba, nagsusungit ka na? Chill! Palipas ka naman muna ng 1 hour."
"Ikaw nga 'e! Naka-sutana ka pa, nang-aasar ka na. Alam mo kung anong impression ko sa mga sakristan? Meek. Reticent. Tahimik. Parang Evan!"
Natunaw ang tawa niya, nagsalubong ang makakapal na kilay. Nakuha pa niyang mag-squat sa gilid ko at titigan ang mukha ko.
"Ba't? Crush mo si Evan?"
I rolled my eyes. "Wala akong sinabi!" I pushed his face away.
Aling Sienna laughed. "Ano naman ngayon kung crush niya si Evan?"
"Nay!" He stood straightly, ngumisi nang malawak sa nanay niya. "Kumain na kayo?"
"Libre mo kami, Kuya?" natatawang panunuya ni Annie.
"Gutom ka na ba?"
"Hindi ah! Ang daming pinainom na salabat ni Auntie Tessie kanina. Masakit na masakit pa ang tiyan ko." She tapped her small tummy, I chuckled and gently pinched her cheek.
"Mauna na kayong kumain. Pinapatawag pa kami ni Father Roland 'e. May announcement daw."
Nagliwanag naman ang mukha ni Annie. Mabilis siyang nag-angat ng tingin sa kuya niya. "Nand'yan ba si Ate Daisy? Pakilala ko siya kay Ate Blaire!"
Jehoram laughed, ginulo ang buhok ni Annie. Natamaan niya ang batok ko kaya sinamaan ko siya ng tingin. Tinawanan niya lang ako. Wala talagang gentleness!
"Next time na lang, bunso. Busy si Ate Daisy 'e. Tumutulong kay Kuya Migs."
"Ay, sayang naman." Annie's lips protruded.
"Ram!"
Our eyes altered to the approaching man. 'Di tulad ni Jehoram, naka-casual wear na si Evan. Puting t-shirt at khinos. Umakbay ito kay Jehoram nang makalapit.
"Bro, kanina ka pa hinahanap ni Miguel. Bakit 'di ka pa nagbibihis?"
"Kinausap ko lang saglit sina Nanay."
Napalingon tuloy sa 'min si Evan. His lips stretched wider when our eyes met.
"Hi, Blaire!"
Jehoram made a face. "Blaire lang?"
"Ako nagsabi." I rolled my eyes at him.
Totoo naman, ako ang nagsabi kay Evan na i-address na lang ako sa pangalan ko. It wasn't as if employee ko siya. I already told Jehoram once na 'wag na akong tawaging ma'am, ewan ko ba kung ba't ang kulit niya.
"Anyway, bilisan mo. Baka maunahan ka pa ni Father Roland. Yari ka kay Migs." Evan tapped Jehoram's shoulder.
"Mukhang napaka-importante ng pag-uusapan niyo, ah?"
Napalingon si Evan kay Aling Sienna, matapos ay tumango.
"Nag-donate po kasi ng napakalaki 'yung mga Tianco. Ayaw naman solohin ni Father. I think, we'll talk about the trip in Batangas."
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. The name didn't really sound nice to my ears.
"Pupunta kayong Batangas, Kuya?"
Jehoram shrugged. "Hindi pa sure. Pag-uusapan pa lang namin kung sino ang mga kasama. Tsaka hindi naman 'yon trip-trip lang. May orphanage kasi na pag-aari do'n ang pamilya ni Father Roland. Baka i-a-allocate sa kanila ang kalahati ng donation."
"Sama ka, Blaire?" Agad na siniko ni Jehoram ang t'yan ni Evan. I flinched. "Aray!"
Tignan mo 'to. Napakasama talaga!
"Tara na." Inakbayan ni Jehoram si Evan sa leeg. Halos matalisod pa ito nang hatakin siya ni Jehoram palayo, wala nang nagawa kung 'di magpatianod.
Naiwan akong umiirap kay Jehoram patalikod, kasama si Annie at Aling Sienna na natatawa. They looked so amused! Tuwang-tuwa talaga sila kapag bina-badtrip ako ng Jehoram na 'yon. Pasalamat siya, nasa loob kami ng simbahan.
Annie and I stayed inside the church. Lumabas kasi saglit si Aling Sienna, bibili lang daw ng inumin. They were planning to wait for Jehoram. Nakiusap naman siya na bantayan ko muna si Annie habang wala siya.
"Kay Kuya Ram ba 'to?"
Napapitlag ako nang hawakan ni Annie ang wrist ko. Nakapulupot pa rin doon ang rosary bracelet ni Jehoram. That was what he gave me noon sa ospital, the day when I had a rumpus with Madame.
"Uhm... Oo. Binigay niya sa 'kin sa garden ng St. Joseph-"
"Binigay niya lang?" She seemed surprised.
Nagtaka naman ako sa reaksyon niya. I formed pleats between my forehead, tumango nang marahan. Nakakagulat ba 'yon?
"Pero bakit?" hindi mapalagay na tanong ni Annie.
Mas lalo akong nagtaka. "Bakit? Anong bakit? Bawal ba?"
She took a deep sigh, binitiwan ang palapulsuhan ko at sumandal. "Hindi naman. Pero super tagal na kasi kay Kuya Ram 'yan 'e. Hindi niya ata hinuhubad. Kilala mo ba kung sinong nagbigay niyan?"
I shook my head, nakakunot pa rin ang noo. "Sino?"
"Si Father Antonio." It just confused me more. Bagong pangalan na naman. Dahil talaga sa magkapatid na 'to, dumarami ang acquaintances ko. Mga taong kilala ko na hindi naman ako kilala. "Sakristan na kasi si Kuya dati pa lang, sa Ilocos pa kami nakatira. Si Father Antonio, parang tatay niya na 'yon. Alagang-alaga siya. Kaso may brain tumor 'yon 'e. Bago siya mamatay, binigay niya 'yan kay Kuya. Tapos ang sabi niya, 'wag daw kakalimutan ni Kuya na palagi siyang may kasama. Si Papa God! Tapos 'yon. Palagi ng suot ni Kuya 'yan. Feeling niya, secured siya dahil sa bracelet na 'yan."
Ngumuso ako. "Gano'n..."
If it really holds a special place in his heart, bakit niya binigay sa 'kin? He should not! Ano naman kayang tumatakbo sa isip no'n? Hindi dapat niya basta-basta pinamimigay ang mga bagay na may sentimental value sa kaniya.
I emitted a deep breath. "Gaano na ba katagal na sakristan ang kuya mo?"
"Since..." Sumingkit ang mga mata niya, inaalala ang sagot sa tanong ko. "Elementary? Hindi ako sigurado 'e. Ang sabi ni Nanay, bata pa lang daw, nagpupumilit na si Kuya na ipasok siya sa simbahan. Na-impluwensyahan ni Father Antonio. Kahit noong nag-high school si Kuya, humahanap pa rin siya ng time para makapagserbisyo. 'Yun nga lang, medyo nalugi ang gulayan ni Nanay sa palengke. Nagtaas kasi ang renta. Kailangang kumayod ni Kuya para sa medication ko. Kaya 'yon, nagkahati-hati ang oras niya," mahabang paliwanag niya. She breathed, binagsak ang balikat at niyuko ang ulo. "Mabuti na nga lang mabait ang mga naging Fathers ni Kuya 'e. Si Father Antonio tsaka si Father Roland. Gets nila si Kuya."
I wasn't sure if it was really remorse that I was seeing in her eyes. Parang sa isang iglap, bumagsak ang mood niya. She's fondling the hem of her blouse, pinahaba ang nguso.
"Badtrip kasing Progeria 'to 'e. Ang daming pinapahirapan. Kung tutuusin, ako lang naman 'yung may sakit. Pero mas napeperwisyo 'yung mga tao sa paligid ko."
Nanlaki ang mga mata ko, kulang na lang, itulak siya dahil sa sinabi niya. "Ano ka ba! It wasn't your fault! Hindi mo kailangang mag-sorry sa mga bagay na hindi mo naman ginusto, at hindi mo kontrolado! Kasalanan mo ba na nagka-Progeria ka? Besides, you can't blame the people around you. Mahal ka nila. Sobra. Kaya gusto nila na maging okay ka at bumuti ang kalagayan mo."
Na-ii-stress ako sa batang 'to. Ano bang iniisip niya? Na kasalanan niya? Of course not! Wala namang may gustong magkasakit!
"Hindi ko lang talaga maiwasang ma-guilty, Ate. Si Nanay kasi 'e. Halos walang pahinga. Sa umaga at tanghali, busy sa karinderya. Sa hapon, naglalako ng kakanin. 'Yung mga kinikita ni Auntie Tessie sa paglalako ng Sampaguita, sa upa ng bahay namin napupunta. Si Tatay naman, halos hindi na namin makasama. Lalo naman si Kuya! Hindi lang siya nagrereklamo, pero alam kong napapagod din 'yon. Tapos alam mo ba? Noong nakaraang taon? Sina Ate Daisy at Ate Christine, binenta ang ilan sa mga gamit nila para makatulong sa 'min."
Sa dami ng sinabi niya, 'yung huling sentence lang ang pumasok sa isip ko. Si Daisy at Christine? Sa totoo lang, wala sa personality ni Christine 'yon- based on my impression of her noong una naming pagkikita. But who knows? You can't really a judge a person right away. Si Daisy naman... well, I've been hearing a lot of good things about her. Napakabuti niya talaga sigurong tao. 'Yung tipong, mahuhuli ang puso ng kahit sino. And... choir member, huh? Singer. Talented din. 'E 'di siya na ang gifted! Complete package!
"Buti na nga lang, nand'yan si Tita Amelia 'e..."
I almost choked, sa sarili ko pang laway. If I wasn't mistaken, siya 'yung babaeng nagpunta noon sa ospital at... pinatawag si Jehoram.
'Yung matandang babae sa parking lot.
"Tita Amelia?" Nag-uumpisa na naman akong ma-intriga.
Tumango si Annie. "Siya ang tumutulong sa 'min sa pagpapagamot. Pati mga gastusin sa ospital kapag inaatake ako, siya ang nagbabayad. Kulang na nga lang magpadala siya araw-araw ng pagkain sa bahay. Nahihiya lang talaga si Kuya. Kahit naman ako."
Tumango-tango ako, tinatant'ya ang mga dapat itanong. "Relative niyo ba siya?"
"Hindi ah! Sadyang mabuti lang talaga siyang tao."
"Feeling ko nga..."
Hindi relative. Pero napakalaki ng ambag sa pamilya ni Jehoram. Nagbabayad ng hospital bills, tumutulong sa therapy, halos magpadala ng pagkain araw-araw. Ano ba talaga siya? Matandang dalaga na naghahanap ng kalinga?
"Pero ayaw naman namin na umasa na lang sa kaniya. Kahit 'di niya sabihin, alam kong nagtatalo sila ng asawa niya dahil do'n. Ayoko namang makasira ng pamilya."
Halos lumuwa ang mga mata ko. Napatuwid pa ako ng upo at natuliro sa mukha ni Annie. Nakangiwi siya sa 'kin, nagtaka sa kilos ko. Napahimas ako sa neckline ng blouse ko, sinubukang ibuka ang bibig, pero tinakasan ako ng mga traydor na salita!
"Bakit?"
"May..." I can't even complete the sentence! "May asawa na siya?"
First time kong nakita ang pag-irap ni Annie. "May asawa't anak na si Tita Amelia. Kaya nga mas nakakahiya 'e. Himbes na pamilya niya na lang iniintindi niya, kargo niya pa kami. Hindi niya naman kami kamag-anak!"
Hindi pa rin ako maka-move-on. Hanggang sa makauwi ako, iniisip ko pa rin 'yon. Sinubukan kong libangin ang sarili ko. Kahit hindi ako marunong magluto, tumulong ako kay Manang Beth sa kusina. Ang ending, nagkalat lang ako ng mga ingredients.
I was too preoccupied by the thought, hindi ko alam kung bakit sobrang indulged ako sa buhay nila. At sa buhay ng babaeng 'yon.
May asawa siya.
May anak na rin.
Tapos... pinagkamalan ko siyang sugar mommy!
My God! Ang judgmental ko talaga!
Paulit-ulit akong nagsorry sa kaniya sa isip ko. Even in my prayers, sinasama ko siya at ang paghingi ko ng tawad. Bakit ba naman kasi ganito ako mag-isip? Hindi naman ako pinalaking mapanghusga. Nakakahiya naman. Hindi pa nga kami nagkikita noong tao, may kasalanan na kaagad ako sa kaniya!
After that Sunday, naging textmates kami ni Annie. Pero hindi naman palagi. For sure, bantay-sarado rin iyon. Kung hindi ni Aling Sienna, malamang ni Jehoram. Madalas din kaming nagkikita. I've never been to their house, ayaw raw ng maarteng kuya niya. Dalawang beses na kaming nagkita sa park, 'yung malapit lang sa simbahan. Gusto kasi ng kuya, malapit lang sa kaniya. Ang OA. Akala niya naman, may balak akong kidnap-in ang kapatid niya.
"Oo nga Kuya, hindi ako maglilikot! Naka-wheelchair nga ako oh!"
Today was the go signal of Annie's doctor. Finally, pinayagan na rin siyang bum'yahe. Hindi naman malayo ang pupuntahan namin. Paranoid pa rin kasi si Jehoram. And yes, he was with us. Nasa labas kami ngayon ng mansyon, hinihintay si Mang Diego. Good thing, Mom allowed us to use the Chevro.
"Sure ka ha? 'Pag naglikot ka ro'n, uuwi tayo."
Annie did a salute pose. "Aye aye, Captain!"
"Kumpleto ba lahat ng medicine sa bag?"
"Yes! Si Nanay pa, segurista kaya 'yon!
But of course, mas segurista si Jehoram. He wasn't satisfied sa sinabi ni Annie. He still did a double check if her medicines was really complete inside the backpack. Mahina akong natawa at lumapit sa kanila.
"Baka naman masakal na nang sobra si Annie niyan."
Nakangiwi siya habang sinasara ang zipper ng bag. "Masakal ka diyan. Gusto ko lang makasiguro. Nangako sa 'kin si Annie na hindi na kami babalik sa ospital. 'Di ba?"
Annie and I shrugged. Paranoid nga talaga ang Kuya niya, wala na kaming magagawa.
"'Nak, ayos na!" Napalingon kami sa gawi ni Mang Diego. Nagpapagpag siya ng kamay, handang-handa nang gumayak. "Ready na kayo?"
"Kanina pa, Tay!" Annie clapped her hands. She was so excited that her brother had to remind her again.
Ang puso niya raw.
As expected, Mang Diego was the assigned driver. As much as we want him to join us, kailangan pa niyang bumalik mamaya. May appointment na naman kasi si Mommy sa Marikina. She will be needing the Chevro and of course, si Mang Diego.
While we were on our way, pinatugtog ni Mang Diego ang stereo. This must be the first time that I wasn't stressed dahil sa traffic. Napakaingay nila sa sasakyan. Si Jehoram at Annie... nakakawala sila ng poise. Kaya nang tumugtog ang isang song na may up-beat, we couldn't help but sing along while snapping our fingers.
"So why do you build me up?"
"Build me up," Annie echoed and chuckled.
"Buttercup, baby, just to let me down," sumabay na rin si Mang Diego.
"Let me down," Annie constantly echoed every last word of the sentence. We'll just laugh whenever she did.
"And mess me around when the worse of all."
"Worse of all." Jehoram tickled Annie's tummy, sumabay kami sa halakhak niya.
"You never called baby when you say you will."
"Say you will."
"But I love you, still. I need you."
"I need you!" Annie shouted the line, tinuro pa nila ni Jehoram ang isa't isa.
"More than anyone darlin'. You know that I have from the start. So build me up."
"Build me up."
"Buttercup, don't break my heart."
Dumaan ang maraming song at hindi naman 'yon pinatawad. We murdered them all! Hindi na namin napansin ang maliliit na pag-usad ng mga sasakyan. Bago pa kami makarating sa pupuntahan, feeling ko, exhausted na kami. Kaya naman fifteen minutes before we reach the destination, I told Jehoram na patulugin muna si Annie. And she did. Mabilis pala talagang mapagod. Kahit noong binuhat namin siya para pasakayin sa wheelchair, nakapikit pa rin ang mga mata niya. We just woke her up nang nasa loob na kami ng building.
"Wow, parang Italy!"
Our eyes wandered around the majestic place. We were at the Venice Grand Canal- Taguig version. Nasa labas kami ng mall at nakadungaw sa barandilya, pinapanood ang paggalaw ng tubig at nililibot ang mga mata sa iba't ibang attractions.
Sa paligid ng tinatawag nilang grand canal, may matatayog na building. Like some sort of your typical malls, there were tons of fabulous eateries, shopping centers, and Instagramable-friendly spots. May mga stalls din na madadaanan sa gilid ng grand canal. We even saw a gondola sailing smoothly above the water! P'wede kayang sumakay do'n?
"Parang Italy nga." Sumulyap sa akin si Jehoram. "First time mo rito?"
I nodded. "Hindi naman kasi kami mahilig mamasyal. Minsan, nahahatak ni Chelzie. But we've never been here."
"Oo nga pala, 'yung mga pasyal sa inyo, outside the country."
I frowned at his remark at sinuntok siya sa braso. "Hindi naman!"
He laughed.
"Pasok tayo sa loob, Kuya!"
Sinunod namin ang gusto ni Annie. Pumasok kami sa loob at hinayaan siya sa kung saan man niya gustong magpunta. There were times na ayaw na niyang magpatulak kay Jehoram, siya na mismo ang nagpapaandar sa sariling wheelchair niya. At first, I felt conscious dahil pinagtitinginan kami ng mga tao, or specifically, si Annie. Kaso parang wala na lang naman 'yon sa magkakapatid. Afterwards, I've learned how to just ignore them.
Walang kapaguran si Annie. Jehoram was keen to stop her. Pero kahit ilang minutong pahinga, ayaw ng bata. Palagi siyang may nakahandang rebut kay Jehoram. I couldn't just refrain myself from laughing. Hindi na ata nanalo si Jehoram sa argumento nilang dalawa.
"Nagiging stubborn na si Annie. Kunsintidor ka kasi." Inirapan niya ako.
"What? Ba't kasalanan ko?" I pointed myself, namamanghang pinanlalakihan siya ng mga mata."Tsaka pwede ba, this is her day! Happiness only comes in a sweet little moment, hayaan mo na siyang mag-enjoy!"
Annie raised her hand, showing me her palm. Nang makuha ko ang gusto niyang mangyari, pinagbigyan ko siya. Tumunog ang mga palad namin nang maghampas. We laughed at synch. Napailing si Jehoram, may multo ng ngiti sa labi.
Doon ko lang napansin na kanina pa pala ako nakangiti.
The day just felt so good.
Gaya ng sinabi ko, happiness only comes in a sweet little moment. Walang definite expiration. But if there's one thing I was certain of, hindi 'yon nagtatagal. Magigising ka na lang isang araw, wala na, expired na. So when life gave you chance to be happy, grab it, ikulong mo sa mga palad mo. Make every second of it worthwhile. Happiness was made to paint ourlives brighter so when a catastrophe came, that sweet little moment we used to treasure in our hearts will keep us on fighting.
Right. It only takes a sweet little moment to make ourlives worth fighting for.
At sisiguraduhin ko na ang araw na 'to, isa sa sweet little moments ko.
"Ang daming photobomber!" I whined after taking them piles of picture.
Hindi ako makuntento! Ang dami kasing nakikisingit, hindi tuloy makita ang ganda ng lugar.
"Hayaan mo na. Maraming tao 'e." Jehoram shrugged, hiding his hands inside his pockets.
Kinuha ni Annie ang DSLR. Nakanguso ako, hindi satisfied sa kinalabasan ng shot. Kanina ko pa sila pinag-e-eksperimentuhan, pero wala talaga akong makitang magandang shot!
"Kayo naman, Ate!" Tinulak ako ni Annie palapit sa kuya niya.
"Ha? Bakit? Babysitter lang naman ang Kuya mo, Annie! Tayo na lang!"
"Bakit? Masama bang magpicture ang babysitter at ang bini-babysit niya?"
"Excuse me! Hindi ako ang bini-babysit ng kuya mo ha! Ikaw!"
"Honestly, mas mahirap kang bantayan kaysa kay Annie," sabi ni Jehoram sa likod.
Pairap akong lumingon sa kaniya. "Sino bang nagsabi sa 'yong bantayan mo 'ko?"
"Malamang! Kung saan-saan ka kaya sumasampa! Nakikita mo 'yon?" Tinuro niya 'yung railings sa pinakataas na floor. "Kulang na lang tumalon ka diyan kanina! First time mo ba sa mall?"
I seethe. "Ikaw." Hinubad ko ang sling bag sa katawan ko. He crossed his arms at hinarang 'yon sa mukha niya. I was about to hit him hard nang may tumamang liwanag sa amin.
"Akalain mo 'yon, Kuya. Marunong pala ako nito."
Napalingon kami kay Annie. Halos mapunit ang mga labi niya. She was looking at my DSLR, tinitignan ang bawat anggulo ng screen.
"Ang cute niyo!"
Ibinalik ko ang sling bag sa katawan ko, pinapatay si Jehoram sa tingin habang lumalapit siya kay Annie. He took a look at our picture, malapad ang ngisi habang sinusuri iyon.
Winagayway niya sa 'kin ang camera. "Tignan mo. Kitang-kita kung ga'no ka ka-amazona rito."
Halos patayin ko siya sa mga matatalas kong tingin.
I swore to myself na hindi ko hahayaang masira ang araw na 'to. True enough, it went nice kahit pa maraming tao. Jehoram couldn't just stop himself from pissing me off. Pero hindi ko maitatangging masaya ako. Sobra. Everything inside was just so light. I couldn't remember the last time I felt like this. 'Yung parang walang problema. Kahit alam kong marami pa akong dapat isipin, sobrang panatag ng kalooban ko. At least in this short moment. Peace of mind. Maybe that's how I'll call it. Kahit temporary lang, kuntento na ako. Tulad nga ng sabi ko, temporary happiness is happiness too.
We spent the whole day taking piles of picture, kahit maraming photobombers. We also went to Venice Piazza to catch the live performance of a popular band, and watched Wonder Woman in Venice Cineplex. Bago matapos ang araw, kumain kami sa Grand Cafe Lavena, giving us a chance to dine near the sublime grand canal. Hindi maampat ang pagngiti ko buong araw. Kung saan-saang bansa pa ako nagtravel noon. Sinong mag-aakalang dito lang pala ako magiging sobrang saya?
"Oy, Ma'am Blaire," pagtawag sa 'kin ni Jehoram.
At last, we tried to ride a gondola- isang bangka na flat ang ilalim at paturok ang magkabilang dulo. Nagsisiksikan kaming tatlo sa seat, nasa gitna namin si Annie. Madilim na at sa tingin ko, tama lang ang oras na napili namin. The night lights and the gleaming stars made the experience more astonishing.
"Blaire nga," I corrected him.
"Bahala ka diyan."
Sinulyapan ko siya. Tulad ko, sa mga ulap din siya nakatunghay. "Why?"
"Thank you..."
Napangiti ako. If being extremely happy was deadly, I might be the next one to bury. Hindi naman na bago sa 'kin ang salitang thank you. Sa t'wing may meeting ako with a business tycoon, naririnig ko 'yan. Madalas din sa mga employee namin. Pero iba pa rin pala ang pakiramdam kapag sa ibang tao nanggaling. 'Yung alam mong genuine. 'Yung feeling na for once, may nagawa ka ring mabuti para sa iba.
For once, hindi ako disappointment.
"For what?" Hindi ko maitago ang galak sa boses ko.
"Kasi napasaya mo si Annie?"
I chuckled. "See! Ang OA mo pa no'n. Ayaw mo pa siyang ipasama sa 'kin."
Napabaling na rin siya sa 'kin. "'Di naman sa gano'n! Worried lang, baka kasi mabinat. Ang gulo-gulo kaya nitong bata," aniya at hinalikan ang bonet na suot ni Annie.
Parang may kamay na humaplos sa puso ko. I pursed my lips, binalik ang mga mata sa kaulapan.
Hanga talaga ako sa kanilang magkapatid. Sobrang solid ng bonding nila. I was wondering kung paano nila nagagawa 'yon. Busy si Jehoram, palagi lang nakakulong sa bahay si Annie. Sabi nga nila, bihira lang silang mamasyal at kumain sa labas. Pero paanong sobrang lapit nila sa isa't isa? Kung tutuusin, kumpara kay Jehoram at Annie, mas malalapit ang age gap namin nina Kuya at Bailey. We're supposed to be reconciling at so many things. Maraming beses pa kaming nag-out-of-town para raw makapagbonding kaming pamilya. Pero hindi talaga kami naging sobrang lapit sa isa't isa.
Ang awkward nga sa pakiramdam kapag naiiwan kaming tatlo sa isang enclosed na lugar.
"Seriously, thank you talaga," pag-uulit ni Jehoram, mas mahinahon this time. Mas sincere.
Ngumiti ako at tumango, inayos ang pagkakasuot ng bonet ni Annie. Medyo malamig na rin kasi ang simoy ng hangin.
"Wala 'yun. Nag-enjoy rin naman ako. Tsaka... napakaliit na favor lang naman nito. Masaya akong masaya si Annie."
He didn't utter anything as a reply. Pinagmasdan niya lang si Annie. Ako naman, nakamasid sa kanila. Annie was making herself busy counting the stars. Paulit-ulit niya pang sinabi sa 'min na sinusundan daw kami ng moon. Kahit madilim, kita ko ang saya sa mga mata ni Jehoram. He really was happy for Annie. Hindi maalis ang tingin niya sa kapatid, akala mo naman bigla siyang puputok na parang bula.
Natawa ako sa naisip.
"S'werte ni Annie sa 'yo."
He looked at me, amused. "Tingin mo?"
I smiled at him and nodded. Mas lumapad ang ngiti niya. Sumasakit na ang pisngi ko pero okay lang. 'Di bale nang mangalay kung pagngiti naman ang dahilan. We can never tell what will happen tomorrow. Hindi natin masasabi kung hanggang kailan tayo masaya, at kung kailan tayo ulit sasaya. Gusto ko lang sulitin 'tong araw na 'to. Hindi ko man kayang ihinto ang oras, at least, just let me cherish the moment.
Nagulat ako nang biglang kuhain ni Annie ang kanang kamay ko. She placed it above her lap. At mas kinagulat ko ang pagpatong niya ng kamay ni Jehoram sa ibabaw ng kamay ko. She held both of our hand with hers, nakatunghay pa rin sa kalangitan.
"Sobrang s'werte ko nga..."
Pinakiramdaman ko ang tibok ng puso ko. It was like... burning rubber inside my chest. Nagwawala. Nagkukumahog. Like a knocking fist and a sprinting horse... like a mad tiger. Sinulyapan ko si Jehoram. He was also staring at me, pinapanood ang reaksyon ko. Pinagsisihan ko kaagad na tumingin ako sa mga mata niya. The sensation was unhealthy for my heart. Para itong uod na binubudburan ng asin. Malikot. And the feeling was... suffocating.
I just... couldn't breathe.
We stayed in that position for quite long. Or say, throughout the whole ride. Hindi ako makatingin ng deretso sa gawi ng Jehoram. Para akong pinagkakaitan ng hangin sa t'wing naiisip ko ang mainit na palad niya sa ibabaw ng kamay ko.
After riding the gondola, we decided to go home. Nagtext na rin kasi si Mang Diego, nasa parking lot na siya at naghihintay. Lampas na nga kami sa curfew ni Aling Sienna. Mabuti na lang, good mood siya dahil malaki ang kita sa karinderya.
"Blaire?"
Isang pamilyar na babae ang tumawag sa atensyon ko. We halted. Nasa likuran ko si Jehoram, tinutulak ang wheelchair ni Annie na mahimbing na ngayon ang pagtulog.
Pinagmasdan ko ang babae. Pinaliit ko ang mga mata ko habang inaalala kung sino siya. Her face was familiar, pero hindi ko matandaan kung saan at kailan ko siya nakita.
She laughed, may pagka-demure. "I knew it, hindi mo 'ko maalala!" Malapad pa rin ang ngiti niya. "By the way, I'm Rianne Ramos. Schoolmates tayo noong high school. Costello Academy, right? Member din ako ng glee club."
"Oh!" My eyes enlarged nang maalala kung sino siya. "Rianne! I'm sorry, nagiging makakalimutan na. A lot of things happened after we graduated." Napakamot ako sa kilay ko.
Muli siyang tumawa habang tumatango. "Yeah, I think so. And a lot of things had changed as well, huh?" May panunuya sa tono ng pananalita niya. "From friends to lovers and now? You're engaged! Grabe! Sabi ko na nga ba, kayo rin ni Levi ang magkakatuluyan!"
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Parang biglang... gusto kong tumakbo at hatakin palayo sina Jehoram at Annie. I couldn't understand where it was all coming from. Pinakalma ko ang sarili ko at paulit-ulit na sinabi sa isip ko na walang mali. I've been trying to tell it to him noon pa pero palaging may humahadlang. Ano ngayon kung malaman niyang ikakasal na ako?
No big deal.
"I'm sorry for being snoopy. I was just really thrilled to see you again. Tsaka... nalaman ko lang kay George na ikakasal na kayo. Nagulat nga 'ko kasi... may kumakalat na chismis. Sila raw ni Thaliya? Well, only few were aware what's really going on. Kumusta na ba siya?"
I pursed my lips and forced out a smile. Of course, malalaman nila ang engagement! Kung hindi lang naman dahil sa mga palabas ni Madame Eliza, hindi nila iisiping si Levi at Thaliya! They were public figures too! Sino ba naman ako? I wasn't even good enough to be an Altaluna!
Pero ang engagement... hindi sikreto 'yon. Stop acting like it was, Blaire. Umayos ka nga!
"He's... he's still in a coma. For more than a month na..."
She took a deep sigh. "I've never foreseen this. He used to be a happy go lucky guy before. Madalas pa nga siyang spotted sa mga club kaya akala ko, maayos talaga ang lagay niya," she said. "Anyway, it's already late. Kailangan ko na atang umalis. It's nice to see you again, Blairey. Send my regards to your fiancee, okay?" She touched her cheeks on mine bago muling ngumiti at umalis.
I could feel my heavy breathing the moment she's totally gone out of my sight. Mariin akong pumikit, huminga nang malalim at tumalikod. Una kong binalingan si Annie. She yawned, sandaling minulat ang mga mata niya. She smiled a bit and closed her eyes again. I bit my lower lip before averting my eyes to him. I swallowed hard nang mapukol ang mga mata ko sa kaniya.
He looked... dumbfounded.
Pumungay ang mga mata niya, pinadausdos ang tingin pababa sa kaliwang kamay ko. His eyes lingered to my ring finger- kung saan nakasuot ang diamond ring na binigay ni Levi.
"Jehoram..."
He, again, averted his eyes back to me. He smiled... but it was million ways different from his smiles earlier.
"Ikakasal ka na?" It was almost a whisper.
Ramdam ko ang pagbabara ng kung ano sa lalamunan ko. Unti-unti akong tumango, placing some strand of my hair at the back of my ear. Bumaling ako kay Annie para iiwas sa kaniya ang mga mata ko.
"Oo 'e... I was just... waiting for him to wake up."
Humigpit ang kapit ko sa strap ng sling bag. He didn't speak for some while. Nakatingin lang ako kay Annie. I was silently praying na magising siya. We need her noise. Kahit pa maingay ang mga tao sa paligid, hindi napawi no'n ang awkwardness na nararamdaman ko.
"'Di ba may promise ako sa 'yo?"
Hindi ko man lang magawang lingunin siya. Napayuko ako. Ayoko ng ganito. I've never felt this awkward around him. Mas gusto kong nag-aasaran kami. 'Yung tipong susuntukin ko siya sa braso, kukurutin sa tagiliran, sisikuhin, tapos tatawanan niya lang ako.
"Sabi ko... ipagdarasal ko 'yung tao na palagi mong binibisita sa ospital... Fiancee mo pala 'yon?"
Tango lang ang naging sagot ko, hindi pa rin makatingin sa kaniya. I didn't want to look at his eyes. Hindi ko man mabasa kung anong nararamdaman niya, pero hindi ako bulag. It was different. I could see the difference.
"'E 'di dapat pala... mas kulitin ko pa si Lord?" He chuckled.
I smiled, trying to hide the uneasiness inside me. Kung kaya niyang tumawa, dapat ako rin. So I did. I collected all the courage I had and put them in a jar. Tumingin ako sa kaniya... sa mapupungay na mga mata niya.
"Baka makulitan na Siya nang sobra. Sa 'kin pa lang 'e. Pa'no pa kung magjoin forces tayo?"
He shook his head, trying hard to keep that gorgeous smile. "Tinulungan mo ko kay Annie. Tutulungan din kita sa fiancee mo. Tulad ng promise natin, magkasama tayo. Haharapin natin 'yung hirap nang sabay. Ipagdarasal natin sila nang sabay."
He smiled timidly, hindi man lang umabot sa mga mata niya.
"Promise 'yan 'di ba?"
Hindi ako nakasagot. I just tightened my grip to the strap of my bag. I inclined my head down, halos magdugo ang labi ko sa labis na pagkakakagat ko rito.
That's what I was telling you a while ago...
Happiness will only happen in a sweet little moment and will end in no definite period of time.
As the sand goes down in the narrow neck of the glass, the invisible arm of the clock will take ahold of your happiness. As time goes by, your feet will move forward but your sweet little moment will be left behind and the only thing you could bring is the memories of yesterday.
***
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUFm14fiuQx
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUln9dzqQOg
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU9YNetnL0L
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5QJaDdMeSw
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWL1OxQWv0f
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYejPeDUmGS
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡivIt4AJN7O
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWGriBAciMA
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI2ytEZl4yq
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqcdsGuC6El
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6vRnYhBeIj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLhpPg5RPxr
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0dc6KARnHx
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo4sNsr12Oj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNd56jHCi2T
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6FDJ6nHZkz
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzslcN8pWt5
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFWBsTD9w9i
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6eLUhZER2X
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgIu5BYtutd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrlkgVwID4Y
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdIvpLhg1NC
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbdVNduR3gf
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC4jawe9C1a
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡv41IHHPAg2
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZKQeJSzGDK
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJqIRHYtw1M
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4zorEeYHfT
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0zTlggwWnO
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUZwzAApQrE
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHfPMImv4H2
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh4TVSqkpM0
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ35yBXZiA7E
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3F1urfd6bc
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbLwsiD4X8D
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf5rpcMZE2a
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpWtNu1NgtH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXHN3g4rE79
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxdG6OwMNTd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡP87dz56cBh
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpXm39HyEGI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiUCrjQogRW
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa84tqhiCJW
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7QmfNijk1N
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTYbz3ZylhH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡB4SSYW8D1d
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGd31kuSTo0
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1GV4J4VsOr
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBdro25R94Q
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5elgdxr17Y
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0FDWYKHVlV
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPxIaq0NXiL
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ00Fnu15NJb
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡamusJ5v7Rc
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc0Yy7bAIaO
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMHcZ9F2k0s
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSrWtCYQTBu
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb6wYi1VAHO
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTmmX8JCy4X
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt15AzEpIPJ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMTAc7bbqNN
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoxy4wtuAuO
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVSuDjqIrFf
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDtnhN67WLA
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX82X7sfOVG
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyTF70P8pR7
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPpQp5VKWfL
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvAaw8pWmKa
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEFnaBYh0Mj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0LkU2MuQHX
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbtpdsbpI3v
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOD2YDYE3IH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfwsgB6dIb1
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBlHx7VpEYJ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWD77P065FE
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXpbqp61Pfj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6E83gzPtSv
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6rwCh2wFT9
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtQysSN8ZWw
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡftd0rQtl5l
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUDgJq9qUHH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp4qeXvCpc9
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmxUjN1jGg5
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqPGnH09AC9
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV8J4LFJfXE
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnztM6OdoZc
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKt1OEg5EdI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJge2VF1CHc
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVmqnhTSmK4
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYSetzeVvVf
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiIUUcCoMn8
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIwNaeLz8LY
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVK1NeyeyTq
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu0ZpAidUg8
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsB877uXD02
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3czrczRpIG
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNBcLfImEZb
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNXElmI3YLS
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzjyNI8tu0X
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5pR4tu4TzV
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAnZWwnaFqp
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡejJ6Cgolsl
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7LPeijICfD
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGVMvF2oqoU
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsn0wyxSrYr
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡw9aeJ30pXI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW2zhZxT9Zx
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPwpf48x8wU
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy4iarlkaV4
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMgqR5M8i0o
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxxQNoqLNrX
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVPhuEsDpyG
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj8TNSbt9kV
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6PmwrQFY1u
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlnnypi7pWa
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRSqdLLbD7D
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3BvRg3JY6D
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd4UyX4b0LM
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh2CTkBwCBj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPuXpUAW0Pt
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1Q1tkpR4XI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6UkDZsiRMh
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWBQHRixsTk
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRGgdHoLQo3
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg6VGmLaCun
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlzh3WvpV1k
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1kZXdmwnZW
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTyDXaRY2Yd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKB9bOVGJYR
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡom4DXddesT
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQhQhum88eI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnaX1pSBDE1
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVVyswgpM9R
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYsFbuiZhJv
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAYgGMav2eH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDlgSzerwug
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBgDO94TMFZ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEUZMAvCuxH
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQIttkJQYMd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7sh0OEx44t
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡraTYztVTv1
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLIkMKuY5yM
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡET6AZxv255
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeflFltdEuz
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ542OWySVws
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKzsPJbqL34
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsx6Pr0JRvD
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuB0joQYVDg
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0vJmbnK0ak
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQYShL666xs
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfOJXEj9uvD
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbu2UT1pBcx
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj61rp7lU8d
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1jTc49m7R9
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVvQqnxbE3g
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ61JOMFzkhz
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOSwZfxQ4Cn
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpATqQcWh4K
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ38mq6tOBDP
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnTtL4YnESE
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHMuaZrJKS8
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDHY9IKRJ5A
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ02N7Zd6hS
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJXutbxFnsA
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHJgmzyNDoX
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVJnf7hv1M3
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsn8b2mvYsT
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1AbMPpQT7J
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJPlgBS6GNA
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu80FdFPAeq
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjgzetvglDM
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrjRl6dXsIq
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGz40X3iSBM
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFwc7QtkhIc
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAtrL1HTAHR
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQrkbOCaxId
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLUUyqaiNFZ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZwAOGM1EWT
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTBEqfbmDby
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqXingHGOI0
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh5EoZEWalQ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJWC6xt9zDK
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUBnrXLhalb
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4pZfTt61EN
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY5umibcXWm
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOsGhNKXQrd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1RlaZ7pcYw
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmbfPGSNp30
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVIgHXW7is2
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVFoEDxIlTj
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2z9T5Bsnli
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQTzXIx0g7j
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhVVXiYYZVR
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡftz48vXUQD
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgfwCIa0T1h
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRvEcI9LI5x
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlvLdoko4kI
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡldVqD1Hkmr
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ09AyzUgZRr
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNXqM61uvcJ
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5WQ5hhN0Ez
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNHwwLO1UBz
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyu8WG7vgd4
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd5zJRniX1e
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpHQVuGa9O3
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQxd8IkSqAE
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsJau8Vfc6f
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF65JBPpdid
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDCvKUORBMF
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnDTZxZKQcC
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFYUsXMqtme
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡghcYsdLxTd
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxekBgNR0kn
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsVOz1I8P3r
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmy1tQ1Z0KG
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjA6HAMq3zW
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpSGDWLN1VL
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0U4MmxMY2h
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOU9YdyRGuS
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYnURbXW517
Psalm 118:24 ||414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKQqpDYihe0
414Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQVCkYCMhfS
This is the day the Lord has made; we will rejoice and be glad in it.
