x
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWPhJJeQex8
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoOdM5NzjEP
فصل اول
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDtsj3SneUe
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6fn7xOMI1m
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6kVJrL5ii1
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3bvZFwzjjM
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPcAewWpR4H
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcaALhG5ILc
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ8YogMSB93
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPD3vnbPaXv
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbtudxXIRmt
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFoZQJY3Qg8
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkqg5bLXqYp
«بله، آقا؟» او پرسید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqgi46aaR0U
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡde5jEFf5LA
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiYVUEtkHrR
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1M5T4DaiA0
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1asf74Or25
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm4BpP8c93p
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIzAuSbw6JU
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0lgsFCy2Jn
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡShkYWRZtVn
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1iVPVxVybG
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDU8v22alkE
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBKqweIvCvP
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoW1UVbE1Xm
«حالت خوبه؟» پرسید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp4FRAus598
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfcV4cs9LNj
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkNOeXNU6zq
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzqHX1mBfAh
«خیلی ممنونم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYx0QZqoUgb
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4LCYMcE30J
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1q1Pb1YEU3
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzsp5iEnv7L
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKv6kVwChnK
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA0yMwgI9Kg
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVyatWoCGRC
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3R9VBsGQw9
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqJNBy4Qbik
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡB9NJ6UOZKH
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU2Y7aoRqiM
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡksAJLFGbXp
