x
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5bsFvvuBsC
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡv9iM9kp9A1
فصل اول
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0uq0FIcWKi
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEzjNoGVmrh
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZXFFeqoxbg
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfXNPYK5EOK
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTGh2K63d8p
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGmu7L07kjs
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGecm754ElH
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPThXvqSaxf
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbToXZbgLTu
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy6scUBaI7R
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN4vLoKosrb
«بله، آقا؟» او پرسید.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEF1fqlEnaD
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTlDaJPaASK
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfLT0cgWc9a
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZsimMBUnN0
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLEG1pR8rr9
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZOsXqMPofN
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbMEVQWnDw3
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi9j8vZDo3Y
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA9JKhJaPYR
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡahdvrSZ3xS
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡldHziBLrd7
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsfVlAVqqD4
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhzT2V1ZDXS
«حالت خوبه؟» پرسید.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzYFuwsrSEC
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb3ExwKInQY
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMfTGXmMSz4
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3MmJyMZbcx
«خیلی ممنونم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4sqBBHHXrE
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZsHsfgaOF9
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ21UYJLoknA
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAIAfVQefxT
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQBs3El88yw
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡibFIDp77jm
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWYkMueUsov
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHJuaoJw5Mj
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4wHWfOEQxs
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOWtzt2ACW1
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPoqtwkq10a
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
118Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ49npUNMri1
